Oι Τυμπανοκρουσίες της Ελληνικής Διπλωματίας

Η επικοινωνία μεταξύ ατόμων και κοινωνιών διεξάγεται με την βοήθεια πολλών και διαφορετικών μηχανισμών και διαύλων ένας εκ των οποίων είναι και η Μουσική.

Η επικοινωνία μέσω της Μουσικής, όταν δεν υπάρχουν "θόρυβοι" να την διαταράξουν ή δεν παράγει η ίδια θορύβους, εξαρτάται και επηρεάζεται απο τον Ρυθμό, την Μελωδία και την Αρμονία.

Η Μουσική, όπως και η Τεχνική που διέπει την Ανθρώπινη Επικοινωνία, δεν είναι φαινόμενο του φυσικού κόσμου αλλά μια ανθρώπινη κατασκευή, (COOK -2000).

Ως επικοινωνιακή τεχνική μας οδηγεί στο να πιστέψουμε ότι υπάρχει "κάτι εκεί πέρα" το οποίο περιμένει να το νοηματοδοτήσουμε.

Αυτό έγινε πασιφανές όταν επισκέφθηκε για δύο φορές την Ελλάδα το μουσικό συγκρότημα

"Χουρ-Χουρ -Τουρ" των Τουβά, ενός λαού 200.000 ατόμων Μογγολικής καταγωγής εξαιτίας μιας διαφήμισης.

Μια διαφήμιση η οποία στηρίχθηκε σε έναν κουρέα, έναν ποδοσφαιρόπληκτο και την μουσική των Τουβά.

Με μία μουσική, η οποία αγωνιούσε να αποκτήσει και εικόνα από τους ακροατές.

Οι προκαταλήψεις που συνδέονται με την Μουσική επικοινωνία  είναι χαρακτηριστικές της κοινωνικής κουλτούρας.

Για παράδειγμα, όταν αναφερόμαστε σε κλασσική μουσική την αναφέρουμε ως "Μουσική σύνθεση" και τους κλασσικούς μουσικούς ως Συνθέτες.

Αντιθέτως οι Μουσικοί άλλων ειδών "γράφουν ή παίζουν" Μουσική.

Αντίστοιχη είναι και η αντίληψη που χαρακτηρίζει και διασκεδάζει τις κρατικές σχέσεις μέσω της "Διπλωματικής Μουσικής".

Η Υψηλή διπλωματία, η διπλωματία των Κανονιοφόρων, περιλαμβάνει και εκπέμπει με συγκεκριμένο ρυθμό, μελωδία και αρμονία η οποία χαρακτηρίζει την διακρατική σχέση ως Σύνθεση ή Θόρυβο.

Η Ελληνοτουρκική μουσική/διπλωματική παράσταση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί Υψηλής Ποιότητας/ Σύνθεσης

Είναι μια θορυβώδης "ρόκ μουσική παράσταση" η οποία προσπαθεί να αποκτήσει κοινό επενδύοντας στην αναβίωση ιστορικών εικόνων και την δημιουργία νέων, μέσα από την διαδικασία της επιβολής της καλής ή εκπαιδευμένης φωνής των συντελεστών της, παραγνωρίζοντας την αναγκαιότητα και ικανότητα του κοινού να αυτοεκφρασθεί!

Αυτή η ανωτέρω διαπίστωση σημαίνει ότι η Ελληνική διπλωματία με τους νυν εκπροσώπους της δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψιν από "εξασκημένα και προϊδεασμένα ακροατήρια" , ενώ η στρατιωτική μηχανή της χώρας στερείται αυτοέκφρασης.

Η απουσία σκηνοθέτη, σκηνογράφου και ενδυματολόγου είναι πασιφανής ειδικά στην Ελληνική πλευρά και αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό απο την διαχείριση του εμβολισμού, της απαγωγής και όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ του περιστατικού στο Καστελλόριζο.

Η Ελληνική μουσική/διπλωματική ομάδα ανήκει στην κατηγορία των Περκασιονιστών της οποίας η μουσική μάλλον δεν είναι αρεστή-ανεκτή στα σαλόνια των Αερόφωνων και Χορδόφωνων Συνθετών.

Μας αντιμετωπίζουν επομένως ως κατώτερης κατηγορίας "διασκεδαστές" οι οποίοι δέν έχουν Ρυθμό και Αρμονία στο έργο τους!

Χρησιμοποιήθηκαν και οι παρακάτω πηγές:

Cook, Ν. (2000), Music. A Very Short Introduction, Oxford, Oxford University Press

Small, C. (1998). Musicking. The meaning of performing and listening. New England:

Wesleyan University Press