Αρχείον Κωνσταντίνου Καραμανλή : μας καλεί να είμαστε επιφυλακτικοί και προετοιμασμένοι για το αύριο.

Σε μια προσπάθεια να γίνει κατανοητή η παρούσα πολιτικοκοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα και η

επίδραση αυτής στην εσωτερική και εξωτερική εικόνα και λειτουργία του Ελληνικού κράτους, οφείλουμε να ανατρέξουμε στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια και στο γραπτό έργο, πλήρως τεκμηριωμένο για εκείνη την περίοδο, που δεν είναι άλλο από το Αρχείο του Καραμανλή Κωνσταντίνου.

Η πολιτική πορεία του ανδρός, τόσο ως ατόμου όσο και μέσω των κυβερνητικών σχημάτων τα οποία υπηρέτησε, όπως γνωρίζει και έχει βιώσει η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ελλάδα του σήμερα.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι ιδέες , οι προτάσεις, οι αποφάσεις του Καραμανλή ακολουθήθησαν/ εφαρμόσθηκαν με ακρίβεια ή ότι δεν περιλάμβαναν αστοχίες και κενά.

Μνημειώδης η "απορία" του αειμνήστου, Τελικά ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο ;

Μέσα από το αρχείο Καραμανλή ο ερευνητής/μελετητής, θα βρει εκατοντάδες μικρολεπτομέρειες οι οποίες έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της εσωτερικής και εξωτερικής εικόνας/λειτουργίας του Ελληνικού κράτους.

Λεπτομέρειες, των οποίων η δυναμική διάχυση και επίδραση δεν περιορίσθηκε εντός και μόνο του πλαισίου αναφοράς!

Σε αυτό το σημείο έχει ιδιαίτερη σημασία να ανοίξουμε μια παρένθεση.

Ουδείς μέχρι στιγμής έχει "αυτο-επαινεθεί" σε αυτήν την χώρα ότι είναι μελετητής του Αρχείου Καραμανλή, μα κυρίως των Γενικών Αρχείων του Κράτους των οποίων ο πλούτος είναι όχι απλά μοναδικός, αλλά με σύγχρονους όρους αποτελεί "ΑIS και GPS", δύο συστήματα άκρως απαραίτητα δια την ασφαλή "ναυσιπλοΐα" σε κάθε μορφής περιβάλλον.

Γίνεται επομένως αντιληπτό ότι όποια αναφορά, κριτική, πρόταση, αντίρρηση, "ειδημόνων" γίνεται με την χρήση της δημιουργικής φαντασίας αυτών και δεν έχει σχέση με την Ελληνική πραγματικότητα.

Επανερχόμαστε στο αρχείο Καραμανλή, στο οποίο όπως είπαμε και ανωτέρω, ο ενδιαφερόμενος θα βρει πληροφορίες και ντοκουμέντα για το σύνολο της λειτουργίας του Ελληνικού κράτους.

Ειδικά όμως για τον τομέα των Ενόπλων Δυνάμεων, οι αναφορές που υπάρχουν για αυτές αποδεικνύουν ότι υψηλόβαθμα στελέχη της κυβερνήσεως Καραμανλή λειτούργησαν αυτόνομα και έβαλαν τις βάσεις για την δημιουργία ενός στρατιωτικού μηχανισμού στον οποίο ο "πατριωτισμός" δεν γίνονταν αποδεκτός.

Η Ελλάδα αποφάσισε να αντικαταστήσει τους "πατριώτες" στρατιωτικούς με "διεθνιστές", ακριβώς το αντίθετο με αυτό το οποίο έκανε ο Ερντογάν στην Τουρκία αντικαθιστώντας του "διεθνιστές" στρατιωτικούς με "πατριώτες".

Μια πραγματικότητα η οποία πλέον αποτελεί πονοκέφαλο για την Αθήνα.

Οι ηλικιακά ωριμότεροι έχουν βιώσει το πώς έγινε αυτή η ανατροπή.

Αυτή η στάση/τάση του Ελληνικού κράτους είναι εμφανέστατη/διατηρείται στην αντιμετώπιση των βετεράνων της Κυπριακής μάχης για τους οποίους δεν θέλει να ακούει ούτε την ανάσα τους!

Είναι γνωστόν ότι στην Ελλάδα ο στρατιωτικός μηχανισμός αντιμετωπίζεται μέσα απο τρία διαφορετικά κάτοπτρα τα οποία αντιλαμβάνονται με παντελώς διαφορετικό τρόπο αυτές.

Το πρώτο αντιλαμβάνεται τις Ένοπλες Δυνάμεις ως ενα Θεσμικό μηχανισμό, άκρως απαραίτητο για την διατήρηση των ορίων του κράτους.

Οι χρήστες αυτού του κατόπτρου δεν εστιάζουν σε άτομα ή ειδικότητες, αλλά στο τελικό αποτέλεσμα το οποίο δεν είναι άλλο απο την διατήρηση της γεωγραφικής ακεραιότητας του κράτους.

Οι χρήστες του δεύτερου κατόπτρου, οι Αντιμιλιταριστές, είναι αναφανδόν εναντίων όποιας ύπαρξης/διατήρησης ενόπλων δυνάμεων.

Οι χρήστες του τρίτου κατόπτρου, οι "Τοξικοί", αντιλαμβάνονται τις ένοπλες δυνάμεις μέσα από παρωπιδικά μοντέλα όπως του "συνδρόμου της στολής", της "τυφλής υποταγής"....

Είναι γεγονός ότι η τρίτη κατηγορία βρίσκεται σε ύφεση - ευτυχώς, ενώ η δεύτερη εμφανίζει γεωμετρικές αυξητικές τάσεις - δυστυχέστατα!

Η αποτυχία της μεταπολίτευσης έγκειται στο γεγονός ότι απέτυχε να ενδυναμώσει τον Θεσμικό ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων μέσω της πάταξης της τοξικότητας και της αντιμετώπισης με ήπιους τρόπους και μεθόδους του Αντιμιλιταρισμού, βλέπε ΙΣΡΑΗΛ/ΕΛΒΕΤΙΑ.

Αρνήθηκε να ερμηνεύσει Oλιστικά την πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία στην Κύπρο δίνοντας σε αυτήν μια αποκλειστικά πολιτική υφή, απαξιώνοντας μέσω απαλοιφής το στρατιωτικού ενδιαφέροντος σκέλος αυτής και με την μη ενσωμάτωση των διδαγμάτων από το πεδίο της μάχης στους εκπαιδευτικούς στίβους.

Η κατάργηση για παράδειγμα της λογχομαχίας, αναδεικνύει την "ελαφρότητα" με την οποία αντιμετωπίζεται το αντικείμενο της εκπαίδευσης.

Αντιθέτως, στην περίοδο μετά τον Ελληνικό εμφύλιο, το Ελληνικό επιτελείο έδειξε μια πρωτοφανή ευελιξία και ευφυΐα στην διαχείριση των μαθημάτων από την σύγκρουση με τους αντάρτες.

Τα υλικά, τα μέσα και οι τακτικές των ανταρτών, πέρασαν στα αναθεωρημένα εγχειρίδια εκπαίδευσης, ειδικά του πεζικού και του μηχανικού για να γίνουν κτήμα και αντικείμενα εκπαίδευσης των μελλοντικών γενεών και όχι να καταλήξουν πολτός χάρτου όπως τελικά κατέληξαν.

Οι δεκαετίες του '50 και του '60 δικαίως θεωρούνται οι δεκαετίες κατά τις οποίες ο Ελληνικός στρατός διέθετε προσωπικό με γνώση και πολυσχιδή εμπειρία από τα πεδία των μαχών στα οποία συμμετείχε και όχι απο ΤΑΜΣ και ΤΑΑΣ.

Μπορούμε να πούμε ότι η μεταπολίτευση στο σύνολο της καλλιέργησε, ως ένα βαθμό, τον Αντιμιλιταρισμό χωρίς να προσπαθήσει να αναβαθμίσει και εξυγιάνει των χώρο των Ενόπλων δυνάμεων χρησιμοποιώντας σύγχρονα θεωρητικά/πρακτικά εκπαιδευτικά εργαλεία και υλικά άμεσα συνδεδεμένα με την ύπαρξη και αποστολή των Ενόπλων δυνάμεων αντί των ακαδημαικών με τα οποία οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις επιχείρησαν να προσεταιρισθούν το σώμα των αξιωματικών, ειδικά στο καυτό ζήτημα των εξοπλισμών.

Επαναφέρουμε το παράδειγμα των μαχητών της Κύπρου των οποίων ο σύλλογος και αυτή την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, καταγγέλλει την κρατική αδιαφορία και απομόνωση που υφίσταται.

Είναι δε τραγική αντίφαση να μιλάμε σήμερα για ισχυρές, ετοιμοπόλεμες ένοπλες δυνάμεις, όταν οι μοναδικοί εν ζωή εμπειροπόλεμοι αυτού του μηχανισμού διατηρούνται μακράν του φυσικού τους χώρου που είναι τα στρατόπεδα και απαξιώνονται στις Εθνικές Επετείους.

Όμως ποιοι ήταν εκείνοι οι οποίοι υπέθαλψαν τον Αντιμιλιταρισμό που προωθούσαν οι κομματικοί σχηματισμοί στην Ελληνική κοινωνία ;

Οι ισχυρά και εμφανώς πολιτικοποιημένοι στρατιωτικοί.

Ο πόλεμος της Κύπρου βρήκε τον χώρο των Ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων διχασμένο, ένας διχασμός ο οποίος παρολίγον να μετατραπεί σε εμφύλια σύγκρουση.

Ενώ Έλληνες και Κύπριοι ξεψυχούσαν στην μαρτυρική μεγαλόνησο, κάποιοι, τους οποίους κατονομάζει το αρχείο Καραμανλή και οι οποίοι αργότερα μετατράπηκαν σε "άκαπνους" ήρωες, έστηναν πόλεμο στα στενά της...... Ελευσίνας, δεσμεύοντας μονάδες του πολεμικού ναυτικού, έτοιμοι να χύσουν αίμα στον βωμό......ποιόν βωμό άραγε;

Σήμερα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον Τουρκικό Επεκτατισμό, ο οποίος φυσικά για τους Τούρκους είναι πατριωτισμός και αντιπαραβάλουμε φιλολογικούς και φιλοσοφικούς μηχανισμούς αντιμετώπισης του θηρίου όπως το Διεθνές Δίκαιο, η Ε.Ε, η ΝΑΤΟική συμμετοχή, η Χάγη.

Το ερώτημα που προκύπτει πλέον είναι το εξής.

Υπάρχουν σήμερα πατριώτες στρατιωτικοί ή σε μια κρίση με την Τουρκία θα ζήσουμε τα γεγονότα του 1974 ;

Το αρχείο του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, μας καλεί να είμαστε επιφυλακτικοί και προετοιμασμένοι για το αύριο.