Η Ε΄ μοίρα καταδρομών στον Ελληνικό εμφύλιο και το Αμερικανικό Πεζικό στο Βιετνάμ.

αμερικανός οπλίτης.

Εχουμε ξαναγράψει το ότι .....

Όλοι μιλάνε για τις μάχες αλλά κανείς για τον στρατιώτη που βρέθηκε σε αυτήν.

Πράγματι η φωνή των στρατιωτών έχει ελάχιστα ακουσθεί, αφου η βιβλιογραφία προέρχεται  απο ανώτατους αξιωματικούς που ενδιαφέρονται και για την υστεροφημία τους.

(Δέν λαμβάνονται υπόψιν στην παρούσα τοποθέτηση  βιβλιογραφία μελετητών και ιστορικών. Η αναφορά περικλείει και την Ελληνική πραγματικότητα).

-Σύρε αυτό το πτώμα εδώ!

-Αυτό πηγαινέ το εκεί!

-Πρέπει να συνηθίσεις τον θάνατο , πρίν βρεθούμε στην μάχη και τα κάνεις σκατά!

-Κλώτσα το, τι το κοιτάς πτώμα είναι !

Τελικά, συνάντησα περιστατικά, περιγράφει το 1985 ο αμερικανός στρατιώτης που βρέθηκε στην κόλαση του Βιετνάμ το 1966, κατά τα οποία να σαρώνεται μία ολοκληρη διμοιρία , επειδή κάποιος σκοτώθηκε! 

Να υποχωρεί ολόκληρη η ομάδα γιατί κάποιος πανικοβλήθηκε απο το τραύμα του..........

Κάποιος άλλος της 25ης μεραρχίας περιγράφει την αγωνία που βίωνε καθώς περπατούσε στην οργιώδη ζούγκλα του βιετναμικής υπαίθρου.

-Τι είναι αυτό μπροστά μου ? Οι τρείς ακίδες της ΜΠΕΤΥΣ (νάρκη κατά προσωπικού) ή τρία κλαδάκια? 

-Καθώς πρέπει να μετακινήσω τα πόδια μου, μια μάχη διεξάγεται στο μυαλό μου, που να πατήσω ?

-Αν πατήσω εκεί και είναι παγιδευμένο το σημείο ?

-Τελικά κάτι πρέπει να κάνω !

-Δεν μπορώ να κάθομαι με το ένα πόδι στο αέρα συνέχεια.

Πατάς και αφού δεν συμβαίνει τίποτα , επαναλαμβάνεται ο ίδιος εσωτερικός διαόλογος για το άλλο πόδι!

Κάποιος άλλος περιγράφει την φρίκη που ζούσε, όταν αναγκαζόνταν να μαζέψει τα υπόλοιπα του σώματος ενός , χτυπημένου απο την νάρκη -πάσσαλο, συναδέλφου του. 

-Τα πόδια είχαν σχεδόν κονιορτοποιηθεί.

-Το κορμί ήταν σχισμένο απο την βουβωνική χώρα μέχρι τον λαιμό!

-Τόν έβαζες σε ένα πόντζο μέ κείνα τα ορθάνοιχτα μάτια να σε κοιτούν με έκπληξη.

(VIETNAM  WAR).

---------------

-Με μεγάλη δυσκολία αλλάζαμε την γεμιστήρα.

Να τραβήξουμε την περόνη απο την χειρομβομβίδα?

Ούτε που το σκεφτόμαστε!

-Αυτά τα δευτερόλεπτα της εφόδου είναι ένας τραγικός εφιάλτης.

-Αδειάζεις το μυαλό σου!

-Νοιώθεις σαν να είσαι πνόη και περπατάς ανάλαφρα!

-Μετά την έφοδο, ψάχνεσαι και κοιτάς αν έχεις χτυπήσει, αν πονάς.....αρχίζεις σιγά σιγά να επιστρέφεις στην γή!

Η κούραση το ξενύχτι και η πείνα υποφέρονται!

Εκείνο το κρύο όμως ούτε περιγράφεται, ούτε υποφέρεται στα 2500 μέτρα υψόμετρο.

-Η μάχη ήταν τιτάνια, σώμα με σώμα............

-Ο διοικητής της μοίρας,ήρθε σε σκληρή αντιπαράθεση με την διοίκηση για την ώρα της επίθεσης.

Αυτοί θέλαν μέρα μεσημέρι και όχι νύχτα.

Μπροστά σε στρατοδικεία και λοιπές ποινές , η διοίκηση της μοίρας αποφασίζει να ενεργήσει καταδρομική ενέργεια το βράδυ !

-ΠΡΑΞΑΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕ Η ΛΟΓΙΚΗ, Η ΠΕΙΡΑ,ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΔΚΤΗ!

-Φτάσαμε σε ενα σημείο και έπρεπε να διανυκτερεύσουμε.

-Υπήρχαν νεκροί αντάρτες.

-Τους είχαν βαλει επίτηδες καθιστούς για παραπλάνηση της αεροπορίας και των παρατηρητών.

-Το κρύο τσούζει.

-Κοιμηθήκαμε πλάτη-πλάτη με τους νεκρούς !!!!!

Μαρτυρίες καταδρομέα της 5ης μοίρας και απο το βιβλίο του:

Η Ε΄ΜΟΙΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ 

-------------------------------------

Ποσο λοιπόν τεράστια διαφορά και ζωντάνια στίς περιγραφές αυτές απο τις τετριμμένες ?

ΔΟΓΙΒΑΝΗΣ Γ.