Εκείνο το οποίο έχει ουσιαστικό ενδιαφέρον, πέρα από την σημειολογική και σημασιολογική ερμηνεία κάθε πολεμικής σύγκρουσης, είναι η εμβάθυνση στην μελέτη τους , για να εντοπιστούν εκείνα τα σημεία που έκαναν την ζυγαριά να γύρη προς την μια ή την άλλη πλευρά και τα οποία κατά κανόνα εντοπίζονται , εάν είναι εφικτό, στην αθέατη πλευρά των αντιπάλων.
Μία πρώτη εικόνα του αντιπάλου μπορούμε να αντλήσουμε από τις ιστορικές καταβολές και την ψυχο-ιστορία του , τα οποία αφενός μας προειδοποιούν και αφετέρου μας προϊδεάζουν για την πολιτική , διπλωματική,στρατιωτική του νοοτροπία, την ελαστικότητα ή μονολιθικότητα της σκέψης του και τις δογματικές ή πραγματιστικές αποφάσεις του σε παρελθόντα αλλά και ενεστώτα χρόνο , σε σχέση με εμάς ή τρίτο δρώντα, στοιχεία που θα βοηθήσουν τον ημέτερο αρχικό σχεδιασμό και προετοιμασία , σταδιακά δε θα οδηγήσουν σε κατευθυντήριες και τεκμηριωμένες εκπαιδευτικές και επιχειρησιακές νόρμες και μοντέλα.
Μια καθοριστική παράμετρος είναι ή δυναμική συνοχή της κοινωνικής δομής, του υπό μελέτη αντιπάλου σε ενεργητικά και παθητικά μοντέλα συμμετοχικής δράσης.
Αυτή η μελέτη εντοπίζει κατά κανόνα την συμπεριφορά του πληθυσμού σε περιβάλλον επιθετικής πολιτικής της κρατικής οντότητας και αυτή υπό καθεστώς κατοχής.
Αποτελεί κλειδί κάστρου, διότι από την ερμηνεία αυτής βγαίνουν σημαντικά συμπεράσματα που σκιαγραφούν με μεγάλη προσέγγιση, την ψυχική και διανοητική της ικανότητα να αντιληφθεί , επεξεργασθεί και διαχειρισθεί σε ατομικό και συνολικό πληθυσμιακό επίπεδο αφενός την σχηματοποιημένη και δρώσα πολιτική, οικονομική , γεωστρατηγική εικόνα σε εσωτερικό και εξωτερικό και αφετέρου την πλασματική η οποία τείνει να διαμορφωθεί ή είναι εφικτό να διαμορφωθεί, από εσωτερικούς και εξωτερικούς αυτοδύναμους και αλληλοεπιδρώντες ομόρροπους και αντίροπους παράγοντες και μηχανισμούς.
Τα ανωτέρω έχουν σαφή επίπτωση στην έκφραση επιμονής ,υπομονής, πειθαρχίας, και πίστης στην πολιτική - στρατιωτική ηγεσία , τους θρησκευτικούς ηγέτες και για την δεδομένη στιγμή.
Η αστείρευτη επιμονή και υπομονή των Ελλήνων στρατιωτών στα βουνά της Ηπείρου, προέκυψε από μία ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση , ένα κράμα που σφυρηλατήθηκε από το σκληροτράχηλο της διαβιώσεως του λαού, την εξαιρετική στρατιωτική εκπαίδευση και πειθαρχία και το κυριότερο , την πλήρη διανοητική συνειδητοποίηση ότι η συμμετοχή σε ένα αγώνα φυσικής αλληλοεξόντωσης είχε σταθερά και ακλόνητα σημεία αναφοράς που προέρχονταν από την ευρύτατη , πιθανόν καθολική συμπαράσταση της Ελληνικής και διεθνούς κοινότητας.
Σε αντίθεση , οι Αμερικανοί στρατιώτες, πόλεμος Βιετνάμ, με την επιστροφή τους στις τοπικές κοινωνίες τους, αντιμετώπισαν ένα περιβάλλον που κλιμακώνονταν από την τυπική αδιαφορία μέχρι τον χλευασμό και την ανοιχτή επιθετικότητα.
Αυτά τα δύο μικρά παραδείγματα , μας βοηθούν να κατανοήσουμε πόσο σημασία και αξία έχει η γνώση του αντιπάλου για την πληρέστερη στρατιωτική προετοιμασία μας, καθώς και της κοινωνίας μας, η οποία θα κληθεί να πληρώσει φόρο αίματος αλλά και να επανεντάξη στους κόλπους της ανθρώπους με σωματικά ψυχικά και διανοητικά τραύματα και προβλήματα.
Αυτό το τελευταίο γίνεται επιτακτικότερο διότι κοινωνίες οι οποίες έχουν αποκαπνισθεί από την οσμή του πολέμου , έχουν μεταπέσει σε μια ληθαργική σε σχέση με αυτήν-του πολέμου- κατάσταση.
Επίσης ερμηνεύετε ως αρχική αδυναμία της κρατικής και κοινωνικής δομής να ανταπεξέλθει σε μια μη περιοδική και ασύμμετρη λειτουργική κατάσταση ή οποία δεν είχε εκτιμηθεί ή το χειρότερο, δεν είχε καν αποτελέσει τμήμα της ατζέντας πολιτικής αμύνης και προστασίας.
ΔΟΓΙΒΑΝΗΣ Γ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου