Μελετώντας το Κυπριακό, δεν μπορείς παρά να σταθείς με σεβασμό στο πρόσωπο του Στρατηγού Ανδρέα Σιαπκαρά ο οποίος διετέλεσε διοικητής Διοίκησης Καταδρομών απο την 10-12-1959 έως και την 10-08-1961.
Οι αναφορές του για την αμυντική θωράκιση της νήσου και τις επιπτώσεις απο την μη υλοποίηση τους ήταν ανατριχιαστικά ακριβείς!
Πώς να μην ήταν εξάλλου!
Ιερολοχίτης μπαρουτοκαπνισμένος, και χωρίς σωληνοειδή όραση που κυριαρχεί πλέον σε στρατιωτικά και πολιτικά επιτελεία.
Παραθέτουμε αποσπάσματα για τις τοποθετήσεις του Στρατηγού περί Κύπρου και Αιγαίου όπως αυτές έχουν δημοσιευθεί.
Κύπρος 1972
Η κατάσταση στο νησί είναι ανησυχητική.
Τα γεγονότα που διαδραματίζονταν μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, αναζωπύρωναν τη φωτιά, που άναψε και μεσουρανούσε με την εκδίωξη της ελληνικής μεραρχίας και του στρατηγού Γρίβα Διγενή από την Κύπρο, το 1967.
Η αποκάλυψη της εισαγωγής μεγάλης ποσότητας οπλισμού από τη Τσεχοσλοβακία από μέρους του Μακαρίου, η αποστολή τελεσιγράφου προς τον Μακάριο από το στρατιωτικό καθεστώς του Γ. Παπαδόπουλου, η αποτυχούσα συνεννόηση μεταξύ του στρατηγού Γρίβα και του Μακαρίου, η απαίτηση των τριών Μητροπολιτών για παραίτηση του Αρχιεπισκόπου και σειρά άλλων γεγονότων, δακτυλοδειχτούσαν την επερχόμενη ρήξη.
ΣΕ ό,τι αφορά τις συνεχιζόμενες ενδοκυπριακές συνομιλίες, αυτές προχωρούσαν μεν με σχετικά καλό ρυθμό, όμως οι απειλές της Τουρκίας για εισβολή στην Κύπρο δεν έπαψαν ποτέ.
Τότε ακριβώς, με δική του πρωτοβουλία και με μόνη παρόρμηση το αδιάπτωτο ενδιαφέρον του για την Κύπρο, κατέβηκε στο νησί ο στρατηγός Ανδρέας Σιαπκαράς, για να βοηθήσει και στον θέμα της συνεννόηση Μακαρίου και Γρίβα, αλλά κυρίως, για το πώς η Κύπρος θα οργανώσει την άμυνά της κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να μπορέσει να αποκρούσει ενδεχόμενη τουρκική εισβολή.
Η πρωτοβουλία του δεν πέτυχε. Να πως εξηγεί ο ίδιος το γιατί:
«Επί πέντε ημέρες είδα όλη την Κύπρο. Έκανα μια αναγνώριση στρατηγική. Πού είναι οι τουρκικοί θύλακοι, που είναι οι δικές μας δυνάμεις, το κάθε τι.
Αφού τα έκανα όλ’ αυτά και σχημάτισα τη γνώμη ποια είναι η στρατηγική κατάσταση στη νήσο, πήγα και είδα τον Μακάριο, το οποίο είχα δει και όταν ήμουν εν ενεργεία.
Είχαμε συζήτηση τεσσάρων ωρών, προσπαθώντας να τον πείσω ότι η Κύπρος ήδη είχε απόβαση από τους Τούρκους, διότι το φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα που κατεχόταν από τους Τούρκους, δεν είχε σκοπό να προστατέψει τους οποιουσδήποτε Τούρκους, αλλά αποτελούσε το πίσω μέρος του προγεφυρώματος.
Από τον Άγιο Ιλαρίωνα, είχα πει, οι Τούρκοι θα βοηθούσαν στο να καθαρίσουν την παραλία της Κερύνειας και οι τουρκικές δυνάμεις να κάνουν την αποβίβασή τους. Όχι να κάνουν απόβαση.
– Τι πρέπει να κάνουμε; ρώτησε ο Μακάριος.
– Να καθαρίσετε τους τουρκικούς θυλάκους…
– Αυτό είναι ζήτημα ωρών να το κάνουμε, είπε.
– Να το κάνετε! Από εκεί θα γίνει απόβαση. Το βλέπω καθαρά!..»
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Σιαπκαράς είχε συνάντηση και με το στρατηγό Γρίβα Διγενή, προς τον οποίο εξέθεσε επίσης τις ανησυχίες του.
Του παρέδωσε επίσης απόρρητη μελέτη με τις σκέψεις του, την οποία είχε δώσει και στον Μακάριο.
– Να, είπα στον στρατηγό Γρίβα, και οι απόψεις μου και η μελέτη μου.
– Εγώ συμφωνώ πλήρως και θέλω να γίνουν αυτά που λέτε. Αν συμφωνεί ο Μακάριος, να γίνουν και τελειώσαμε, απάντησε ο Δγενής.
«ΠΗΓΑ πάλι στον Μακάριο, συνεχίζει ο στρατηγός Σιαπκαράς, «πάλι δεν πείστηκε και μου είπε «να τα ξαναπούμε αύριο». Τα είπαμε άλλες τρεις ώρες – σύνολο 12 και οι τρεις συναντήσεις – πλην ο Αρχιεπίσκοπος δεν πείστηκε να λάβει κανένα μέτρο και, βεβαίως, αυτό ήτανε εγκληματικό!..»
ΣΤΑ πιο πάνω θα πρέπει να προστεθεί, ότι με την έλευση του Διγενή και του ελληνικού στρατού στην Κύπρο το 1964, ολόκληρη η βόρεια ακτή της Κύπρου είχε ενισχυθεί αμυντικά με ισχυρά πολυβολεία-φρούρια, για την απόκρουση τουρκικής εισβολής.
Τα περισσότερα όμως από αυτά καταστράφηκαν μετά το 1967 με εντολή του Μακαρίου, γιατί αποτελούσαν εμπόδιο στην τουριστική ανάπτυξη της Κύπρου!
Υπόγεια πολυβολεία από μπετόν είχαν γίνει βορά ισχυρών εκσκαφέων και σε μικρό χρονικό διάστημα εξαφανίστηκαν.
Τα αμυντικά αυτά έργα κατασκευάστηκαν με πολλές ταλαιπωρίες και δυσκολίες από μέρους των εθελοντών Ελλήνων Κυπρίων εθελοντών το 1964, αφού το έδαφος της οροσειράς του Πενταδακτύλου είναι βραχώδες.
Η χαρακτηριστική φράση του στρατηγού Γρίβα προς τους εθελοντές ήταν:
- «Με τα νύχια σας να σκάψετε τους βράχους για να κάνετε πολυβολεία και ορύγματα, γιατί αυτά θα σας σώσουν σε περίπτωση ανάγκης!..»
Δυστυχώς, στην κρίσιμη ώρα τα πολυβολεία απουσίαζαν, αφού – κατά τη γνώμη του Μακαρίου – «θα αποτελούσαν αρνητικά στοιχεία για τον τουρισμό»…
ΠΕΡΙ ΑΙΓΑΙΟΥ
Ο στρατηγός ε.α. Α. Σιαπκαράς στις 17 Ιανουαρίου 1989 κατήγγειλε ότι το διάταγμα της {07-1-1989}της Τουρκίας δεν είναι νόμος , αλλά "anchluss" {προσάρτηση} σε βάρος του Ανατολικού Αιγαίου και των νήσων του και ότι αποτελεί νέο "Μόναχο", που απειλεί το Αιγαίο όσο απείλησε την Οικουμένη η στρατηγική υποχώρηση των Νταλαντιέ και Τσάμπερλαιν το 1938.
Στην αναφορά του προς τη Βουλή των Ελλήνων δήλωσε ξεκάθαρα ο στρατηγός Σιακαράς {βετεράνος Ιερολοχίτης και με ισχυρή προσωπικότητα στο ΝΑΤΟ}, τα εξής : "Αν η Ελλάς δεν αντιδράσει σθεναρώς υπεραμυνομένη της ακεραιότητός της, τότε σημαίνει ότι κυβέρνηση και Βουλή παραδίδουν την Ελλάδα στην Τουρκία".
Εν συνεχεία αναλύει γιατί χρησιμοποίησε τον όρο "Προσάρτηση" : α} Εξαρθρώνει το αμυντικό σύστημα της Ελλάδος .* β} Καταλύει την ελληνική κυριαρχία πάνω από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου .* γ} Καταργεί τα χωρικά ύδατα των ελληνικών νήσων του Ανατολικού Αιγαίου.* δ} Εξαφανίζει τον ελληνικό εναέριο χώρο πάνω και γύρο από τα ελληνικά νησιά .* ε} Αφαιρεί ολόκληρη την υφαλοκρηπίδα από τα ελληνικά νησιά .* στ}Καταργεί το F.I.R. {Flihgt Information Region} Αθηνών.* ζ} Αίρει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα από το Ανατολικό Αιγαίο.* η} Μεταβάλλει τους νησιώτες μας του Ανατολικού Αιγαίου σε μειονότητα εντός της τουρκικής επικρατείας .* θ} Μετατρέπει σε τουρκικές επαρχίες τις περιοχές του Ανατολικού Αιγαίου και της Βορείου Κύπρου.*
Σε σχετική δε ερώτηση δημοσιογράφων στις 5 Φεβρουαρίου 1989, της εφημερίδος "ΕΘΝΟΣ" για το αν οι συνέπειες του τουρκικού νόμου είναι τόσο σοβαρές, ποία είναι η ερμηνεία που μπορείτε να δώσετε στις χλιαρές ελληνικές αντιδράσεις , απήντησεν ούτω : "Δύσκολο το ερώτημα . Αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω με σαφήνεια και παρρησία.
Δυο πράγματα πρέπει να συμβαίνουν.
Η είναι ανίκανη η πολιτική διοίκηση να εκτιμήσει τη σοβαρότητα της τουρκικής ενέργειας ,
ή ότι το πνεύμα του Νταβός,
απαιτεί και συνειδητές
ελληνικές παραχωρήσεις
στο Αιγαίο !
Η ελληνική κυβέρνηση σε ανακοίνωσή της στις 10 Ιανουαρίου 1989, χαρακτηρίζει την τουρκική πράξη ως απαράδεκτη ενέργεια αντιτιθεμένη προς το διεθνή νόμο.
Δεν μπορεί να αντιληφθεί τη σκοπιμότητά της , ιδίως σε μια εποχή που έχουν δρομολογηθεί διαδικασίες για τη βελτίωση της ατμόσφαιρας και τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των δυο χωρών..
.Η ελληνική κυβέρνηση όπως αποδεικνύεται από το επίσημο ανακοινωθέν και τις αντιδράσεις της, δεν σταθμίζει την τουρκική πράξη με το πραγματικό της βάρος , και δεν συλλαμβάνει το νόημά της, αφού ομολογεί ότι δεν αντιλαμβάνεται τη σκοπιμότητα της τουρκικής ενέργειας .
{Θα την είχε αντιληφθεί εάν είχε μελετήσει την αναφορά μου στη Βουλή για τις στρατηγικές συνέπειες της Συμφωνίας του Νταβός , την οποίαν κατέθεσα στις 11-3-1988}
Δυστυχώς και η αντιπολίτευση δεν σταθμίζει ορθώς την όλη κατάσταση.
Αν λοιπόν δεν πρόκειται για εγκληματικά λαθεμένη εκτίμηση , είμαστε υποχρεωμένοι να διερευνήσουμε την άλλη εκδοχή, την εκδοχή δηλονότι κατά την οποίαν το πνεύμα του Νταβός, αξιώνει συνειδητή ελληνική αναδίπλωση στο Αιγαίο".
* Η αναδίπλωση που ανέφερε ο Ιερολοχίτης στρατηγός Ανδρέας Σιαπκαράς , επιβεβαιώθηκε από τη δήλωση του κ. Γ. Παπανδρέου περί Τούρκων μειονοτικών στη Δυτική Θράκη το 1999, ως υπουργός των Εξωτερικών . 31-12-2008 Φ.Π.
πηγες:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου