Καραϊσκάκης
Γεώργιος
Όνομα
πατρός:
Καραίσκος
Ιωάννης
Όνομα
μητρός:
Ντιμισλή
Ζωή
Τόπος
γεννήσεως:
Μαυρομάτι
Καρδίτσης
Ημερ.
Γεν. :
1870
( δεν
είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία)
Μια
απο τις ισχυρότερες φυσιογνωμίες της
Ελληνικής Επαναστάσεως, η δολοφονία
του οποίου στο Φάληρο, στέρησε το δικαίωμα
στο νέο Ελληνικό κράτος να ενσωματώσει
την Αττική ως "απελευθερωμένη" και
όχι με "παραχωρητήριο".
Ως
γνωστόν η Αττική, μα και άλλες περιοχές
της Ελλάδος, υπάγεται στις πρόνοιες της
Συνθήκης
Κωνσταντινουπολέως του
1832
"περί οριστικού διακανονισμού των ορίων της
Ελλάδος".
Μάλιστα, η οριστική παραχώρηση της
Αττικής στο νέο Ελληνικό κράτος
ολοκληρώθηκε την 31/3/1833 με μάλλον απεχθείς
όρους οι οποίοι εξακολουθούν και σήμερα
να λαμβάνονται υπόψιν από το Ελληνικό
δικαστικό σύστημα διότι:
Για τα ευρισκόμενα στην Αττική Οθωμανικά
κτήματα, δεν μπορεί να γίνει λόγος περί
περιέλευσηs τους στο Ελληνικό Δημόσιο
με το Δικαίωμα του Πολέμου, αφού η Αττική
δεν κατακτήθηκε με τα όπλα, αλλά
παραχωρήθηκε στο Ελληνικό κράτος την
31/03/1833 με βάση την Συνθήκη Κωνσταντινουπόλεως....
Το Ελληνικό κράτος διατηρεί δικαιώματα
όπου βουνό και δάσος!
( εξ ού και η απουσία κτηματολογίου και οι τεράστιες δασικές πυρκαγιές που μετέτρεψαν την Αττική σε τσιμεντένιο δάσος)
Ένα χρόνο αργότερα, η πρωτεύουσα του
νέου Ελληνικού κράτους μεταφέρεται
στην Αθήνα από το Ναύπλιο, για να
προκαλέσει έκρηξη οργής την οποία
καταγράφει ο τύπος της εποχής και ειδικά
η εφημερίδα "ΧΡΟΝΟΣ" του
Ναυπλίου.
Η προσωπικότητα του Καραΐσκάκη, αδάμαστη,
αχαλίνωτη και απρόβλεπτη ήταν το
μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδια της
Ελληνο-Αγγλικής κλίκας για την εξουσία
και διακυβέρνηση του νέου κράτους το
οποίο πρόβαλλε στον ορίζοντα.
Έλληνες και Τούρκοι από κοινού κατεδίωξαν
και πολέμησαν τον Καραΐσκάκη, επαληθεύοντας
με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο, αυτόν
του πεδίου της μάχης, την εφευρετικότητα
του στα της μάχης και το αδάμαστον/άοκνον
του χαρακτήρος του.
Η Ελληνική επανάσταση, περιελάμβανε δύο
εσωτερικούς πόλους αντιπαλότητας.
Ο ένας πόλος αποτελείτο από τους
Καπεταναίους και τα παλληκάρια τους
και ο έτερος από τους προεστούς και τους
Φαναριώτες.
Η κύρια απειλή ήταν οι προεστοί και οι
Φαναριώτες, οι οποίοι είχαν στραφεί
ενάντια στους Καπεταναίους και τα
παλληκάρια τους, χρησιμοποιώντας την
εξαγορά, την συκοφαντία,τις ξενικές
επεμβάσεις,τις φατρίες και φυσικά του
Τούρκους για να τους αποδυναμώσουν και
καρπωθούν οφέλη και πρόνοιες μέσα από
συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.
Συμβιβασμούς και υποχωρήσεις που
οδήγησαν στις προαναφερθείσες συνθήκες
οι οποίες έχουν νομική ισχύ μέχρι και
σήμερα!!
Στην Ελλάδα της παραδοξότητας τιμούμε
με εορτασμούς της Έναρξη της Επαναστάσεως
του 1821, όμως δεν γιορτάζουμε την
απελευθέρωση και την ανακήρυξη του νέου
Ελληνικού κράτους.
Ο λόγος είναι απλός.
Η επανάσταση του 1821 δεν έχει ολοκληρωθεί
και αυτό αποδεικνύεται από τον τρόπο
που το νέο, μα και το Σύγχρονο Ελληνικό
κράτος την αντιμετωπίζει, συντηρώντας
και ακουμπώντας σε νομοθετήματα και
συμφωνίες με μια κρατική οντότητα η
οποία εδώ και δεκαετίες δεν υφίσταται!
Το Οθωμανικό κράτος.
Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα στον
Εθνικό μας Ήρωα , αναφέρουμε μια επιστολή
του προς Τούρκο Μαχμούτ πασά που τον
καλούσε να παραδοθεί, χαρακτηριστική
του ελευθεριάζοντος του λόγου του.
Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί
λέγεις να προσκυνήσω.
Κι'γω πασά μου ρώτησα τον π..... τον ίδιον,
κι αυτός μου αποκρίθηκε να ρθώ να σε
γ......!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου