H Τουρκική τρομοκρατία.

H κράτηση των Ελλήνων στρατιωτικών χωρίς την απαγγελία κατηγορητηρίου συνιστά τρομοκρατική ενέργεια εκ μέρους της Τουρκίας ;

Σύμφωνα με παλαιότερο  εγχειρίδιο ανταρτοπολέμου του ΕΣ, η εκπαίδευση σε τρομοκρατικές ενέργειες αποσκοπεί στην δολοφονία ή απαγωγή σημαίνοντος προσωπικού του εχθρού προς αποκόμισει ωφελημάτων!

Τόσο το "θύμα" όσο και ο "θύτης" αποτελούν θεσμικά όργανα συγκροτημένων κρατών-οντοτήτων και η θέση του θύματος μόνο οφέλη μπορεί να προσκομίσει στον θύτη.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η εχθρική κατάσταση την οποίαν βιώνουν οι Έλληνες στρατιωτικοί είναι προσχεδιασμένο αποτέλεσμα ή ήταν μια απόφαση ευκαιρίας.

Ούτε γνωρίζουμε από ποιο επίπεδο της Τουρκικής ηγεσίας πάρθηκε αυτή η σημαντική απόφαση.

Ένα περιστατικό το οποίο δεν καλύπτει ούτε το Ελληνικό ούτε το Διεθνές Δίκαιο και το οποίο πράγματι έπιασε "αδιάβαστους" τους ιθύνοντες.

"Η μη απόδοση κατηγορητηρίου εφελκύει χρονικά την εξέλιξη της και συμπιέζει τις κοινωνικές ανοχές και αντοχές"

Ταυτόχρονα αναδεικνύεται το τεράστιο νομικό κενό το οποίο διακατέχει τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις στην αντιμετώπιση αντίστοιχων περιστατικών αφήνοντας την διαχείριση τους στην ...καλή διάθεση των τοπικών αξιωματούχων!!

Κάτι το οποίο η Ελληνική πλευρά διακονίζει συνεχώς ενώ αποδέχεται/παραδέχεται την παραβίαση, εκ μέρους του ένστολου προσωπικού της, των συνόρων μιας χώρας η οποία τελεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης-πολέμου!

Το σίγουρο είναι ότι με αυτήν την ενέργεια η Τουρκία δοκιμάζει τις αντοχές και τα αντανακλαστικά της Ελληνικής κοινωνίας και λιγότερο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, οι οποίες πλέον υφίστανται την βάσανον της Δαμόκλειας σπάθης.

Από Ελληνικής πλευράς διάφορα γενικά και ειδικά προβλήματα που χειμάζουν πολλά χρόνια στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων τροφοδότησαν την υλοποίηση του περιστατικού στον Έβρο.

Εκείνο το οποίο δεν κατάφεραν να πετύχουν οι Ένοπλες δυνάμεις απο την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα ήταν η εσωτερική τους αναδιοργάνωση και η βελτίωση της εικόνας και αποστολής των Ενόπλων Δυνάμεων πρός τους πολίτες.

Ταυτόχρονα απαξίωσαν κάθε σημαντικό μάθημα και εμπειρία την οποία αποκόμισαν από τις πολεμικές επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχαν για σειρά ετών!

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, Κατοχή/Αντίσταση, Ελληνικός Εμφύλιος, Κορέα, συμπληρώνουν μια 12ετία συνεχούς και αόκνου πολεμικής παρουσίας και εμπειρίας η οποία σύν τω χρόνω απαξιώθηκε, μα το σπουδαιότερο, απαλείφθηκε από τα στρατιωτικά εγχειρίδια και την πρακτική εκπαίδευση.

Αλλά και οι πολεμικές εμπειρίες συμμαχικών και μη στρατών ουδέποτε μελετήθηκαν στο βάθος που αρμόζει για ενσωμάτωση με τις κατάλληλες προσαρμογές των διδαγμάτων που προέκυψαν.

Ένα στρατιωτικό εγχειρίδιο σήμερα περιλαμβάνει πολύ λιγότερα στοιχεία τακτικής απο ότι ενα εγχειρίδιο ΜΚΟ που επιχειρεί σε επικίνδυνο περιβάλλον δίνοντας μια τραγική έμφαση στην "ανθρωπιστική" διάσταση και διαχείριση του πολέμου.

Η απουσία αναδιοργάνωσης των Ενόπλων δυνάμεων σε ζητήματα όπως αυτό της ενσωμάτωσης, προσαρμογής, εκπαίδευσης και συντήρησης του προσωπικού και της εφεδρείας τροφοδότησε την δεύτερη παράμετρο αυτήν της κακοποίησης, κυριολεκτικά και μεταφορικά, της εικόνας και της αποστολής τους προς τον πολίτη.

Σε μια κοινωνία η οποία μεταβάλλεται καθημερινά και με ταχύτατους ρυθμούς οι Ελληνικές Ένοπλες δυνάμεις παρέμειναν στάσιμες και πιστές σε ενα παρωχημένο και πλήρως αποτυχημένο ψυχροπολεμικό μοντέλο, εκπαίδευσης, εξοπλισμού, μετεκπαίδευσης, γενικότερης και ειδικότερης προετοιμασίας.

Φυσικά, η ευθύνη επιμερίζεται στους πολιτικούς, τους πολίτες και την διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το τί ποσοστό ευθύνης έχει ο καθένας δεν έχει καμία σημασία.

Σημασία έχει ο εφησυχασμός ο οποίος διακατέχει την Ελληνική κοινωνία , έχει εισχωρήσει στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων και αποτελεί πλέον εργαλείο στα χέρια των πολιτικών και της πολιτικής!