Αιγαίο,Θαλάσσιο Δίκαιο,Θαλάσσια σύνορα, Ναυτική ισχύς,Γκρίζες ζώνες,Διπλωματία , Πάγκαλος Κοτζιάς.

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά και διαφορετικής ποιοτικής και ποσοτικής σημασίας  ζητήματα τα οποία προέκυψαν μεταπολιτευτικά και κάποια κληρονομήθηκαν από τούς τελευταίους μήνες της δικτατορίας Παπαδόπουλου.

Η δικτατορία Ιωαννίδη αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην μη αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων είναι η διπλωματική πολυφωνία, αντιπροσωπευτική της εκάστοτε πολιτικοιδεολογικής ομάδος που διακυβέρνησε την χώρα από το 1974 μέχρι σήμερα και κυρίως η άρνηση όλων αυτών να συμπράξουν και συστρατευθούν στην επίλυση των εξωτερικών απειλών και κινδύνων που εμφανίσθηκαν και εμφανίζονται και σήμερα.

Οι μεν πρώτοι ποιοτικά και ποσοτικά αναβαθμισμένοι, οι δε δεύτεροι, καινοφανείς για την Ελληνική πραγματικότητα.

Καταλυτικές όμως πρέπει να ήταν και οι επιπτώσεις της επιτυχούς Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο στην Ελληνική πολιτική σκηνή και σκέψη.

Παραδόξως και οι δύο ομάδες απειλών και κινδύνων εκπορεύονται από το γνωστόν εδώ και δεκαετίες κέντρο, που δεν είναι άλλο από την Άγκυρα.

Μετά την κρίση στα Ίμια, 1996, ο τότε υπουργός εξωτερικών Πάγκαλος, έκανε μια δήλωση η οποία δεν σχολιάσθηκε,ή μάλλον αποσιωπήθηκε τεχνηέντως.

"Συμφωνήσαμε να επιστρέψουμε στο προ της κρίσεως καθεστώς δήλωνε ο Πάγκαλος σε τηλεοπτική του συνέντευξη"

Πρίν μερικές μέρες και μετά το περιστατικό με την διεμβόλιση του σκάφους της Ελληνικής ακτοφυλακής στην θαλάσσια περιοχή των Ιμίων, ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών Κοτζιάς, έκανε την εξής γριφώδη δήλωση σε τηλεοπτική του συνέντευξη.

"Καλώ την Τουρκία να μήν ανοίξει ζήτημα Γκρίζων ζωνών"

Βεβαίως είχε προηγηθεί η δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού κ. Τσίπρα ότι στην....

θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα.

Μία δήλωση με μάλλον ανθρωπιστική διάθεση...όμως παντελώς άστοχη.

Τήν ίδια στιγμή οι Τούρκοι πολιτικοί αρχηγοί προτάσσουν ως μείζονος Εθνικής σημασίας ζήτημα, την ενσωμάτωση νήσων, νησίδων και βραχονησίδων του Αιγαίου στο Τουρκικό κράτος, εξαπολύοντας μύδρους και απειλές προς κάθε κατεύθυνση.

Από τα προαναφερόμενα, ο αναγνώστης θα εστιάσει αυτομάτως σε δύο σημεία, τα οποία είναι:

Επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς (Πάγκαλος)

Να μην ανοίξει η Τουρκία ζήτημα Γκρίζων ζωνών (Κοτζιάς)

Άπασες οι ανωτέρω δηλώσεις των δύο αξιωματούχων περικλείουν το στοιχείο της υποχωρητικότητας με την δήλωση Παγκάλου να δείχνει και ένα "σεβασμό" στις υπογραφές του Ελληνικού κράτους.

Αυτή η έκφραση..σεβασμός στις υπογραφές του Ελληνικού κράτους, πιθανόν να ξενίζει, αλλά αυτή όπως θα δούμε παρακάτω είναι η πραγματικότητα.

Για να μην μακρηγορούμε.

Το Ελληνικό κράτος συνυπέγραψε και αποδέχθηκε το "Γκριζάρισμα ολοκλήρου του Αιγαίου".

Τον Αύγουστο του 1976 η Ελλάδα προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας κατά της Τουρκίας.

Τον ίδιο μήνα του 1976 το Σ.Α προέτρεψε τα δύο μέρη να τα βρούν μεταξύ τους.

Το Σεπτέμβριο του 1976 το διεθνές δικαστήριο στο οποίο είχε προσφύγει η Ελλάδα απέρριψε την Ελληνική προσφυγή δηλώντας ότι τα ύδατα πέραν των χωρικών είναι...

περιοχές υπό αμφισβήτηση.

Υπό αυτές τις συνθήκες οδηγηθήκαμε στην συμφωνία του Νοεμβρίου του 1976 για την οριοθέτηση του Αιγαίου!

Κάποιες από τις διατάξεις εκείνου του συμφώνου τηρούνται με ευλάβεια από το Ελληνικό κράτος, κάποιες έχουν απαξιωθεί από Ελληνικής πλευράς και για κάποιες έγινε αντιληπτό ότι όχι μόνο δεν είναι προς διαπραγμάτευση μα ούτε καν για συζήτηση καφενείου.

Μία σημαντική επισήμανση.

Η Ελληνική πλευρά δεν έχει καταργήσει επίσημα εκείνη την συμφωνία πάνω στην οποία η Τουρκία προκάλεσε την κρίση του '87, του '96 και φυσικά την πρόσφατη 2018 στα Ίμια.

Την αφήνει να σέρνεται ενισχύοντας την Τουρκική επεκτατικότητα και απαξιώνοντας την διπλωματική θέση της χώρας όπως έγινε και το 1999.

Η Ελλάδα δεσμεύεται από την συμφωνία μεταξύ άλλων να μην:

προβαίνει σε δημοσιοποίηση περιεχομένου συνομιλιών,

ενεργεί με τρόπο που θέτει την διαπραγμάτευση σε κίνδυνο,

αναμένει την οριοθέτηση του Αιγαίου!

Γενικά, η Ελληνική εξωτερική πολιτική επιδεικνύει μια "βιασύνη" στις αποφάσεις και κινήσεις της, όπως έγινε με το Διεθνές Δικαστήριο του Αμβούργου, από το οποίο αποχωρήσαμε το 2010 αφού έγινε κατανοητό ότι η αποδοχή και προσφυγή σε αυτό θα έβαζε σε νομικές και εδαφικές περιπέτειες το κράτος ακόμη και εκ της προσφυγής εναντίων μας από μια ιδιωτική επιχείρηση!

Θα κλείσουμε αυτήν την μικρή τοποθέτηση μια πρόταση.

Η Τουρκία επιβάλλει πλέον καθεστώς στο Αιγαίο με την δύναμη των όπλων.

Η Ελληνική πολιτική σκηνή οφείλει να μιλήσει ανοιχτά πλέον στην Ελληνική κοινωνία και σύσσωμος λαός και πολιτικοί ηγέτες, μακριά από ιδεοληψίες και ιδεολογίες οι οποίες έχουν αξία εσωτερικής και μόνο κατανάλωσης, να βρει τρόπους προς αντιμετώπιση της πληγής που είναι ανοιχτή από το 1973.

Ταυτόχρονα οφείλει να μελετήσει την στάση και αποφασιστικότητα του Θεμιστοκλή ο οποίος πριν την ναυμαχία της Σαλαμίνας έθεσε στους Αθηναίους ένα ζωτικό ερώτημα.

Ψευδο-Ευδαιμονία ή Ελευθερία;