Πληροφοριακός πόλεμος και εμπορική ναυτιλία

Ως γνωστόν μέσω της θαλάσσης διακινείται το 90% του παγκόσμιου εμπορίου.

H ναυτιλία, έχει παρουσία σε όλο το μήκος της κατοικήσιμης παγκόσμιας ακτογραμμής καθώς με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούνται επίσης οι εμπορικές ανάγκες και υποχρεώσεις των επονομαζόμενων "περίκλειστων κρατών", όπως είναι για παράδειγμα η Αιθιοπία, το Μπουρούντι, η Ελβετία, το Τατζικιστάν.

Η ασφάλεια της επικοινωνίας μέσω των θαλασσίων οδών απασχολούσε ανέκαθεν τους λαούς και τις αυτοκρατορίες οι οποίες είχαν συνδεθεί με το θαλάσσιο περιβάλλον.

Στο απώτερο παρελθόν η προστασία των ναυσιπλοικών γραμμών ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την μονοπωλιακή εκμετάλλευση προιόντων και περιοχών.

Αυτό δημιούργησε ισχυρούς μηχανισμούς "απόκρυψης των δρομολογίων" καθώς και συμμαχίες πρός διατήρηση της μονοπωλιακής εκμετάλλευσης περιοχών και προιόντων.

Η ασφάλεια των ταξιδιών ηταν συνυφασμένη με τις καλές σχέσεις τόσο με τους λαούς με τους οποίους διεξάγετο το εμπόριο όσο και με τους παράκτιους απο τα ύδατα των οποίων διέρχονταν τα πλοία τους πρός τον λιμένα προορισμού μη μειονεκτούντος του πληροφοριακού πολέμου που οπως διαβάζουμε στα,

Ancient History , Le Museon -1964

καθώς και στο

Die geschichte des Sabaerreichs

τα ανωτέρω αναφέρονται και περιγράφουν τις αντιδράσεις/πρακτικές των Υεμενιτών οι οποίοι μη θέλοντας να απωλέσουν το προνόμιο χειρισμού των "Μουσώνων" και την επαφή τους με την Ινδία, αντιδρούσαν στις Αιγυπτιακές και Ελληνικές προσπάθειες για συλλογή πληροφοριών ως πρός αυτό το φαινόμενο και την αξιοποίηση του.

Ένα άλλο παράδειγμα τη προστασίας της πηγής παραγωγής αποκαλύπτεται πίσω απο την λεγομένη "Ινδική κιννάβαρι" που δεν ήταν άλλη απο τον "ερυθρό θειούχο υδράργυρο" τον οποίον έφερναν στην Ινδία απο την Μαλαική χερσόνησο!

Απο ότι μπορούμε να πληροφορηθούμε απο παλαιότατα κείμενα, η θαλάσσια επικοινωνία και εμπορική συναλλαγή λάμβανε υπόψιν πολλές και διαφορετικές παραμέτρους οι οποίες δεν διαφέρουν σχεδόν σε τίποτα απο μια εκτενή σημερινή ανάλυση/μελέτη οικονομικής σκοπιμότητας χωρίς να υπολείπεται στοιχείων γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής θεωρίας και πρακτικής.

Σήμερα δεν έχει εκλείψει η μονοπωλιακή εκμετάλλευση περιοχών, πρώτων υλών καθώς και η προσπάθεια πλήρους κυριαρχίας επι της μεταφορικής ανάγκης απο και πρός συγκεκριμένους προορισμούς.

Το πεδίο των ναύλων, η διαθέσιμη μεταφορική χωρητικότητα χρονικά και ποσοτικά, τελικώς η επιτυχία σύναψης μεταφορικής σύμβασης αποτελούν καθημερινό πονοκέφαλο και πεδίο αντιπαλότητας μεταξύ ναυτιλιακών εταιρειών.

Η ναυτιλία τελεί σε κατάσταση πληροφοριακού πολέμου ο οποίος διεξάγεται σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα και άξονες.

Πολλοί απο αυτούς τους άξονες δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, αγνοούνται ή δεν γίνονται απολύτως κατανοητοί απο την ναυτιλιακή κοινότητα με ανάλογο κόστος για τον πλοιοκτήτη και τον διαχειριστή.

Το πλοίο μετα την ολοκλήρωση της ναυπήγησης του μεταμορφώνεται σε ενα τεράστιο πάζλ του οποίου τα κομμάτια πρέπει να παρακολουθούνται και διατηρούνται σε καλή κατάσταση στην αρχική τους θέση.

Οποιαδήποτε μεταβολή της αρχικής ισορροπίας έχει επιπτώσεις στην συνολική εικόνα και κανείς δεν επιθυμεί ή σχεδόν κανείς, να ικανοποιήσει τις μεταφορικές του ανάγκες με ενα μέσο το οποίο "αδυνατεί να ισορροπήσει".

Τόσο το στάδιο της κατασκευής όσο και στις περιπτώσεις των υποχρεωτικών ή εξαναγκασμένων διορθωτικών επεμβάσεων επι του πάζλ, οι παράμετροι οι οποίοι συνοδεύουν αυτές τις εργασίες αποτελούν ισχυρό και καθοριστικό κριτήριο επιλογής για την ανάληψη μεταφορικού έργου.

Χωρίς να γίνει αναφορά σε ονόματα ναυπηγικών ή επισκευαστικών μονάδων ανα την υφηλίο, ειδικά οι πετρελαικές εταιρείες αδιαφορούν ακόμη και για το νεότευκτον ενός πλοίου το οποίο υποβάλλουν σε σειρά ελέγχων προκειμένου να διαπιστώσουν οτι αυτό πληρεί τις απαιτήσεις τους.

Απο το ανωτέρω κείμενο βλέπουμε ότι ενώ ο όρος "απόκρυψη της πηγής του προιόντος" μάλλον δεν υφίσταται, ουσιαστικά έχει αντικατασταθεί απο τον όρο "απαγόρευση προσέγγισης της πηγής του προιόντος" μέσω του μηχανισμού ελέγχου και περιορισμών των προσφερόμενων πλοίων.

Κεφάλαιο του πληροφοριακού πολέμου στον οποίο εμπλέκεται η ναυτιλία είναι η έγκαιρος αναζήτηση και εφαρμογή νέων απαιτήσεων για την εκπλήρωση της αποστολής της καθώς επίσης και η αξιολόγηση -ένσταση επι υφιστάμενων απαιτήσεων οι οποίες παρακωλύουν την μεταφορική διαδικασία, αυξάνουν δυσανάλογα και ανεδαφικά το μεταφορικό κόστος, πιθανόν δε να παροχετεύουν αυτό σε συγκεκριμένα νομιμοφανή συμφέροντα.