Ποιοί και γιατί κρατούν τον Ελληνικό Στρατό ανεκπαίδευτο ;

ατομική κάρτα μάχης

Το τελευταίο περιστατικό στον Έβρο με τα δύο στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων να καταλήγουν στο συγκρότημα φυλακών υψίστης ασφαλείας στην περιοχή Ανδριανουπόλεως- Edirne της Τουρκίας, έφερε στο "ημίφως" της δημοσιότητας κενά και παραλείψεις που ταλανίζουν μεταπολιτευτικά το εκπαιδευτικό μοντέλο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Η επταετής διακυβέρνηση της χώρας από τους στρατιωτικούς , 1967-1974 και η με δραματικό - τραγικό τρόπο πτώση αυτών, επέδρασε αρνητικά επί της σημασίας και αξίας των Ενόπλων Δυνάμεων ως μηχανισμού ασφάλειας.

Είναι γνωστόν ότι η Ελλάδα ήταν η μόνο χώρα η οποία μετά την λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου συνέχισε να πολεμά για επιπλέον 5 περίπου χρόνια έναν σκληρό και αδυσώπητο εμφύλιο, συμμετέχοντας αμέσως μετά στην εκστρατεία της Κορέας αποκομίζοντας τεράστια επιτελική/μαχητική γνώση και εμπειρία.

Ο Κυπριακός Απελευθερωτικός Αγώνας, δεκαετία του 1950, πρόσθεσε επιπλέον γνώσεις και εμπειρίες καθιστώντας τον Ελληνικό στρατό τον πλέον αξιόμαχο ανάμεσα στους στρατούς του νεοσυσταθέντος ΝΑΤΟ.

Η δεκαετία του 1960 βρήκε τον Ελληνικό στρατό εφοδιασμένο και εμπλουτισμένο με υψηλού και μοναδικού περιεχομένου εκπαιδευτικά εγχειρίδια , απόρροια των εμπειριών του παρελθόντος.

Μέσα από την πλειάδα αυτών των εγχειριδίων ιδιαίτερη μνεία μπορεί να γίνει για το "Εγχειρίδιο Εκστρατείας του Μηχανικού" έκδοση του 1959, στο οποίο υπάρχει ιδιαίτερο κεφάλαιο , το VII, το οποίο προέκυψε από τα φυλλάδια πληροφοριών ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ κατά την διάρκεια του εμφυλίου και επιγράφεται ως ..ΥΛΙΚΟΝ ΣΥΜΜΟΡΙΤΩΝ ..., υλικό το οποίο συναντάμε κατά κόρον στον πόλεμο του Βιετνάμ και σε τοπικές συγκρούσεις μέχρι και σήμερα!

Η μάχη της Κύπρου και οι πολιτικές οι οποίες την προκάλεσαν στάθηκε καθοριστικής σημασίας για το μοντέλο και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης του Ελληνικού Στρατού.

Ενώ θα περίμενε και ο πλέον συντηρητικός περί των στρατιωτικών οι γνώσεις και εμπειρίες που αποκτήθηκαν κατά την διάρκεια του θέρους του 1974 στην Κύπρο να ενσωματωθούν στο εκπαιδευτικό μοντέλο, να ενισχυθούν οι αδυναμίες και να συμπληρωθούν τα κενά, συνέβη ακριβώς το αντίθετο με αποκορύφωμα το τελευταίο περιστατικό στον Έβρο όπου δύο στελέχη παραδίνονται στην Τουρκική περίπολο.... ελλείψει ...τι ;

Η ελληνική πολιτεία ακολούθησε μια επικίνδυνη ατραπό η οποία όμως είχε αναγνωρισθεί και κοινοποιηθεί εγκαίρως απο το 1977 στο συνέδριο του Βερολίνου απο διεθνείς δρώντες.

Αυτήν, της απαξίωσης του ένστολου πολίτη και μετατροπής των Ενόπλων Δυνάμεων σε "ελιτίστικο" επαγγελματικό μηχανισμό.

Διαβάζουμε από τα πρακτικά εκείνου του συνεδρίου.

....στην θέση του πληθυσμού βάζουν μια μικρή ομάδα

από τεχνικά καταρτισμένους -εξοπλισμένους κομάντος. 

Μια τέτοια αντίληψη είναι καταδικασμένη σ' αποτυχία.

Στην Ελληνική πραγματικότητα όχι μόνο δεν ενισχύθηκαν οι μέχρι τότε εμπειροπόλεμες και ετοιμοπόλεμες Δυνάμεις Καταδρομών αλλά υπέστησαν κάθε μορφής διωγμό και συρρίκνωση με αποκορύφωμα τα κατάργηση επιδομάτων στο δεύτερο τέταρτο της δεκαετίας του 1980, ενώ είχε συντελεσθεί η μαζική απομάκρυνση εμπειροπόλεμων στελεχών.

Όσα στελέχη παρέμειναν διατηρήθηκαν στην 'κατάψυξη" και ουδέποτε αξιοποιήθηκε ή ενσωματώθηκε η πολεμική τους εμπειρία στο μοντέλο-πακέτο εκπαίδευσης.

Την ίδια στιγμή η γειτονική Τουρκία έμπαινε σε μια νέα αιματηρή σύγκρουση, αυτήν της σύγκρουσης με το Κουρδικό αντάρτικο η οποία στοίχισε εκατόμβες Τούρκων στρατιωτικών ενισχύοντας ταυτόχρονα το εμπειρικό οπλοστάσιο της γειτονικής χώρας.

Η τελευταία στρατιωτική επιχείριση της Τουρκίας εντός του Συριακού εδάφους απέδειξε ότι οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έμαθαν από τα παθήματα του παρελθόντος, πλέον μάχονται και δια "αντιπροσώπων"!

Οι απώλειες του αρματικού δυναμικού της οφείλονται στην κακή ποιότητα των Γερμανικής κατασκευής αρμάτων στα οποία στηρίζεται και ο Ελληνικός στρατός, άρματα τα οποία χρειάζονται αν όχι αντικατάσταση τουλάχιστον ενίσχυση της παθητικής τους προστασίας.

Αλλά και αν υπάρχει μια απόρριψη-αποστασιοποίηση από τις εμπειρίες του Ελληνικού παρελθόντος, η αποστροφή προς την ενίσχυση των ένοπλων δυνάμεων γίνεται άμεσα αντιληπτή από την μη ενσωμάτωση γνώσεων και εμπειριών που μπορεί να αποκομίσει η χώρα από την συμμετοχή της σε διεθνείς στρατιωτικούς οργανισμούς και αποστολές αυτών.

Χαρακτηριστικότερο όλων η μη υιοθέτηση/αξιοποίηση της "καρτέλας μάχης" η οποία χρησιμοποιείται από ΝΑΤΟικούς στρατούς και εξυπηρετεί στην αποφυγή παρανοήσεων, υπερβάσεων και αστοχιών εκ μέρους του μαχητή.

Είναι πασιφανές ότι οι πολιτικές παρεμβάσεις μετά το 1974 οδήγησαν σε υποβάθμιση και μεταστροφή αποστολής των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, γεγονός το οποίο οδήγησε στην παράδοση μέσω ... κινητού τηλεφώνου ! ... των δύο στρατιωτικών στην περιοχή του Έβρου.