Παλαιές,δοκιμασμένες και αποτελεσματικές, στρατιωτικές τεχνικές!

Σήμερα η πλειοψηφία των στρατιωτικών τμημάτων ανα τον κόσμο εκπαιδεύεται σε βολές που δεν ξεπερνούν τα 300 μέτρα.

Σε αντίθεση με αυτήν την πραγματικότητα, οι τυφεκιοφόροι του πρώτου και δευτέρου παγκοσμίου πολέμου είχαν στην διάθεση τους σκοπευτικά τα οποία έφταναν σε κάποιες περιπτώσεις τις 2000 υάρδες, περίπου 1800 μέτρα.

Η αντικατάσταση του οπλισμού επέφερε, δυστυχώς, μεταβολές στην εκπαίδευση η οποία πληρώθηκε με βαρύ τίμημα στους τελευταίους πολέμους.

Για παράδειγμα, στον Ελληνικό Στρατό, το πρόγραμμα εκπαίδευσης στις βολές είχε σαφή διάκριση και χρονική εμβέλεια σε συνάρτηση με την 

βλητική αξία του όπλου,

την πρακτική του ταχυβολία,

την ευστάθεια

και την

ευκινησία της τροχίας και ευκαμψία των πυρών του.

Η αποτελεσματική χρήση του όπλου ήταν σε άμεση συνάρτηση με την φυσική κατάσταση και αντιληπτική ικανότητα του μαχητή με το αντικείμενο της εκτίμησης αποστάσεων να κατέχει κυρίαρχη θέση στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

Η εμπειρία του Β'Π.Π ' βάρυνε καθοριστικά στο μοντέλο εκπαίδευσης τυφεκιοφόρου ενω αυτή η οποία αποκτήθηκε απο τον Ελληνικό εμφύλιο και ή συμμετοχή της χώρας στον Κορεατικό εμφύλιο, βοήθησε στην δημιουργεία ενός εκπαιδευτικού πλαισίου το οποίο ενώ πλέον δεν υφίσταται στον Ελληνικό στρατό,το συναντάμαι είτε αυτούσιο είτε με μερικές τροποποιήσεις σε ξένα στρατεύματα.

Ενα απο τα σημαντικότερα στοιχεία εκείνου του μοντέλου, το οποίο απέδωσε τέλεια στο Ελληνικό φυσικό τοπίο ήταν η συγκρότηση και ο οπλισμός της ομάδος μάχης.

Εκείνη η ομάδα μπορούσε να ικανοποιήσει κάθε μορφής τακτική απαίτηση και πρόκληση, παρέχωντας ευκινησία και ευλυγισία στο σύνολο του στρατιωτικού σχηματισμού και την διοίκηση αυτού.

Ιδιάιτερη μέριμνα εδίδετο σε πυρά καθήλωσης, συγκεντρωτικά, διασπαστικά, με την ξιφολόγχη εφ' όπλου, 

ενω αποφεύγετο ρητώς η εκπαίδευση σε πεδία βολής και αν αυτή ελάμβανε χώρα εντός αυτών, δεν επιτρέπονταν η εκτέλεση βολών απο συγκεκριμένες αποστάσεις!

Οι στόχοι απαγορεύονταν να είναι ευκόλως ορατοί και αυτό βοηθούσε στην εξάσκηση της παρατήρησης / αντίληψης και ανταπόκρισης στον αιφνιδιασμό.

Εχει ιδιάιτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι η κατα την διάρκεια της εκπαίδευσης στις βολές, αυτή γινόνταν σε κινητούς στόχους με διαφορετικές ταχύτητες και χρόνους έκθεσης του στόχου, ενώ εδίνετο ιδιαίτερη βαρύτητα για τον χρόνο έκθεσης του βάλλοντος σε εχθρικά πυρά.

Στην εκπαίδευση για παράδειγμα για επιθετικές ενέργειες οι βολές γινόνταν σε αποστάσεις των 400 μέτρων και το μεσοδιάστημα ο μαχητής καλείτο να το καλύψει με πύρ και κίνηση.

(Εγχειρίδιο Μάχης Ελληνικού στρατού 1946).

Το γεγονός οτι το μοντέλο αυτό εγκαταλείφθηκε απο τον Ελληνικό στρατό δεν αποτελεί μοναδικό παράδειγμα.

Το 1952, η Σοβιετική Ένωση έκλεισε σχεδόν όλα τα σχολεία εκπαίδευσης ελεύθερων σκοπευτών διατηρώντας μόνο αυτά των ακροβολιστών.

Η εκπαίδευση στην Ελεύθερη σκόπευση, στην βασική της μορφή, παρέχετο μόνο στην KGB και κάποιες ειδικές μονάδες.

Ο Σοβιετικός στρατός υιοθέτησε το DRAGUNOV 7.62X54mm το 1963 χωρίς όμως αυτή η αναβάθμιση υλικού να επαναφέρει την ουσιαστική εκπαίδευση Ελεύθερου σκοπευτού.

Μέχρι το 1984, οι στόχοι των σοβιετικών ελευθέρων σκοπευτών ήταν προκεχωρημένοι παρατηρητές, εικονολήπτες πεδίου, χειριστές αντιαρματικών, χαμηλά ιπρτάμενα ελικόπτερα και αντίπαλοι ακροβολιστές.

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν ανέδειξε την μετριότητα της παρεχωμένης εκπαίδευσης και το 1987 θεωρείται μεταβατική χρονία για την Ελεύθερη σκόπευση στην Σοβιετική Ένωση.

Οι δύο Τσετσενικοί πόλεμοι ανέδειξαν πλήρως το πρόβλημα στα κενά της εκπαίδευσης των Ελευθέρων Σκοπευτών και χάρις στο γεγονός ότι οι Ρώσοι απέκτησαν ενα Τσετσένικο σημειωματάρειο στο οποίο περιγράφονταν η 

σύνθεση, οι τακτικές και η νοοτροπία των Τσετσένων Ελεύθερων Σκοπευτών, οι Ρώσοι το υιοθέτησαν πλήρως και ξεκίνησαν να στήνουν αντίστοιχο μοντέλο εκπαίδευσης και στρατολόγησης το οποίο μέχρι σήμερα θεωρείται το φονικότερο μοντέλο παγκοσμίως.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Σοβιετικός και μετέπειτα Ρωσικός στρατός πλήρωσε βαρύ τίμημα με το να παραγκωνίσει παλαιές αλλα αποτελεσματικές τεχνικές και τακτικές.

Μήπως είναι καιρός για τον Ελληνικό στρατό να επανέλθει στο παλαιό δοκιμασμένο και επιτυχημένο εκπαιδευτικό μοντέλο ;