-Όσα εξυφαίνει η ζωή αδυνατεί να συνθέση η ανθρώπινη φαντασία.-
Η πλειοψηφία των ανθρώπων, όταν βρεθούν μπροστά σε μία απειλή θέτουν τον ευατόν του σε θέση θύματος.
Εστιάζουν, αν προλάβουν, πάνω στην απειλή και αποκόπτονται απο τον περίγυρω τους.
Η σωληνοειδής όραση επικρατεί και η ψυχοδυναμική επίδραση του Παγώματος κάνει την εμφάνιση του.
Ελάχιστοι άνθρωποι θα χρησιμοποιήσουν την τεχνική του σπασμού ΘΟΡΑΖΙΝΗς όπως ονομάζεται και την οποία με εξαιρετική επιτυχία χρησιμοποιούν οι άστεγοι για να απομακρύνουν παρείσακτους και ενοχλητικούς τύπους.
Ο σπασμός Θοραζίνης, περιλαμβάνει κινήσεις του κεφαλιού αριστερά-δεξιά με ρυθμό, γλείψιμο των χειλιών και σπασμούς.
Συνήθως η πλειοψηφία του κόσμου δεν αντιλαμβάνεται την απειλή, συνεχίζοντας την κίνηση του προς το μέρος της.
Αυτη η αντίληψη και τρόπος ζωής, στηριζεται κυρίως στο κοινωνικό μοντέλο με το οποίο έχει γαλουχηθεί ο απειλούμενος καθώς και το ισχύον νομικό σύστημα.
Οι απειλές διαχωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες και αυτές είναι:
-ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ
-ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΩΝ ΑΡΠΑΚΤΙΚΩΝ.
Μία πορεία απεργίας που μπορεί να εξελιχθεί σε σύγκρουση , είναι μια ευρύτερη κοινωνική απειλή.
H αντιπαλότητα στον εργασιακό χώρο είναι επίσης μια κοινωνική απειλή.
Οι απειλές των αρπακτικών είναι καθημερινές και διαχωρίζονται επίσης σε δύο βασικές κατηγορίες:
Απειλές κατά των αγαθών που διαθέτεται:
Χρήματα-Κοσμήματα -αυτοκίνητα,γενικά περιουσιακά στοιχεία.
Απειλές κατά της σωματικής ακεραιότητας:
Βιασμός, ξυλοδαρμός, bullying στο σχολείο .
Είναι εξαιρετικά δύσκολο ένας βιαστής να λειτουργήση σε περιβάλλον κοινωνικής συνάθροισης.
Π.χ ενα θέατρο.
Αντιθέτως ένας πορτοφολάς κολυμπά στο αντίστοιχο περιβάλλον και ψάχνει τα θύματα του που είναι << τυφλά>>.
Σε ένα εμπορικό πολυκατάστημα δικαιολογείται πλήρως η ατομική παρουσία , αλλά δέν έχει κανένα νόημα η αυτή παρουσία σε ένα χώρο ή μια περιοχή άγνωστη σε μάς.
Το άγνωστο δέν έχει να κάνει μόνο την τοπογραφία της περιοχής αλλά και τις ιδιατερότητες και συνήθειες που καλλιεργούνται εκεί.
Δέν έχει κανένα νόημα στις 02:00 μετά τα μεσάνυχτα να κάνουμε μόνοι μας βόλτα στην οδό Ευριπίδου, όπου η εγκληματικότητα κυριαρχεί έχοντας τους δικούς της νόμους και κανόνες.
Αν παρόλα αυτά, λόγοι ανάγκης μας οδηγήσουν σε τέτοια μέρη , επιβάλλεται τακτική και επαγρύπνιση.
Επιστρατεύουμε όλες τις γνώσεις και ικανότητες μας να αντιμετωπίσουμε λεκτικές και σωματικές προκλήσεις και απειλές.
Ο αυτοσχεδιασμός της τελευταίας στιγμής είναι ανούσιος και ατελέσφορος.
Συνοπτικά η σωστή ψυχοδιανοητική προετοιμασία σε συνδιασμό με τις κατάλληλες γνώσεις αυτοάμυνας δημιουργούν το κατάλληλο προληπτικό- κατασταλτικό κοκτείλ να επιβιώσουμε έναντι της απειλής.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων, όταν βρεθούν μπροστά σε μία απειλή θέτουν τον ευατόν του σε θέση θύματος.
Εστιάζουν, αν προλάβουν, πάνω στην απειλή και αποκόπτονται απο τον περίγυρω τους.
Η σωληνοειδής όραση επικρατεί και η ψυχοδυναμική επίδραση του Παγώματος κάνει την εμφάνιση του.
Ελάχιστοι άνθρωποι θα χρησιμοποιήσουν την τεχνική του σπασμού ΘΟΡΑΖΙΝΗς όπως ονομάζεται και την οποία με εξαιρετική επιτυχία χρησιμοποιούν οι άστεγοι για να απομακρύνουν παρείσακτους και ενοχλητικούς τύπους.
Ο σπασμός Θοραζίνης, περιλαμβάνει κινήσεις του κεφαλιού αριστερά-δεξιά με ρυθμό, γλείψιμο των χειλιών και σπασμούς.
Συνήθως η πλειοψηφία του κόσμου δεν αντιλαμβάνεται την απειλή, συνεχίζοντας την κίνηση του προς το μέρος της.
Αυτη η αντίληψη και τρόπος ζωής, στηριζεται κυρίως στο κοινωνικό μοντέλο με το οποίο έχει γαλουχηθεί ο απειλούμενος καθώς και το ισχύον νομικό σύστημα.
Οι απειλές διαχωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες και αυτές είναι:
-ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ
-ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΩΝ ΑΡΠΑΚΤΙΚΩΝ.
Μία πορεία απεργίας που μπορεί να εξελιχθεί σε σύγκρουση , είναι μια ευρύτερη κοινωνική απειλή.
H αντιπαλότητα στον εργασιακό χώρο είναι επίσης μια κοινωνική απειλή.
Οι απειλές των αρπακτικών είναι καθημερινές και διαχωρίζονται επίσης σε δύο βασικές κατηγορίες:
Απειλές κατά των αγαθών που διαθέτεται:
Χρήματα-Κοσμήματα -αυτοκίνητα,γενικά περιουσιακά στοιχεία.
Απειλές κατά της σωματικής ακεραιότητας:
Βιασμός, ξυλοδαρμός, bullying στο σχολείο .
Είναι εξαιρετικά δύσκολο ένας βιαστής να λειτουργήση σε περιβάλλον κοινωνικής συνάθροισης.
Π.χ ενα θέατρο.
Αντιθέτως ένας πορτοφολάς κολυμπά στο αντίστοιχο περιβάλλον και ψάχνει τα θύματα του που είναι << τυφλά>>.
Σε ένα εμπορικό πολυκατάστημα δικαιολογείται πλήρως η ατομική παρουσία , αλλά δέν έχει κανένα νόημα η αυτή παρουσία σε ένα χώρο ή μια περιοχή άγνωστη σε μάς.
Το άγνωστο δέν έχει να κάνει μόνο την τοπογραφία της περιοχής αλλά και τις ιδιατερότητες και συνήθειες που καλλιεργούνται εκεί.
Δέν έχει κανένα νόημα στις 02:00 μετά τα μεσάνυχτα να κάνουμε μόνοι μας βόλτα στην οδό Ευριπίδου, όπου η εγκληματικότητα κυριαρχεί έχοντας τους δικούς της νόμους και κανόνες.
Αν παρόλα αυτά, λόγοι ανάγκης μας οδηγήσουν σε τέτοια μέρη , επιβάλλεται τακτική και επαγρύπνιση.
Επιστρατεύουμε όλες τις γνώσεις και ικανότητες μας να αντιμετωπίσουμε λεκτικές και σωματικές προκλήσεις και απειλές.
Ο αυτοσχεδιασμός της τελευταίας στιγμής είναι ανούσιος και ατελέσφορος.
Συνοπτικά η σωστή ψυχοδιανοητική προετοιμασία σε συνδιασμό με τις κατάλληλες γνώσεις αυτοάμυνας δημιουργούν το κατάλληλο προληπτικό- κατασταλτικό κοκτείλ να επιβιώσουμε έναντι της απειλής.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου