ΤΕΧΝΕΣ ΜΑΧΗΣ.

Οι πολεμικές τέχνες αποτελούσαν πρίν πολλούς αιώνες δικαίωμα γνώσης και τριβής συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και ατόμων.
Η ιστορία ,έχει διδάξει  ότι η κατάρρευση ενός κοινωνικού μοντέλου, ειδικά των περίκλειστων , συνοδεύεται απο αστραπιαία και ακανόνιστη διάχυση των συστατικών της στοιχείων.
Θετικών και αρνητικών.
Σε αυτές τις περιπτώσεις η << αρπαγή >> των πολιτιστικών και τεχνολογικών στοιχείων υπόκειται σε μία νομοτελειακή βάσανο.
Αν το πήρα -Εγώ -ήταν το καλύτερο,...το άλλο που έμεινε......απαξιωμένο,περιττό!
Σήμερα πολλοί και διάφοροι, κρίνουν συστήματα και πολεμικές τέχνες, χωρίς να έχουν κάνει τον κόπο να επισκεφθούν τον χώρο που γεννήθηκε η συγκεκριμένη τέχνη ή σύστημα .
Να μάθουν από πρώτο χέρι ,απο  την πήγη, την σκέψη και τούς λόγους που οδήγησαν στην σύνθεση της πολεμικής τέχνης ή του συστήματος μάχης.
Να βιώσουν και να αναπνεύσουν τον ίδιο αέρα του δημιουργού της.
Να αισθανθούν τις κοινωνικές και καθημερινές ιδιαιτερότητες που οδήγησαν στην ανάγκη σύνθεσης της.
Το σημαντικότερο:
Να δοκιμάσουν τον ευατό τους σε αυτό το περιβάλλον  στο οποίο προέκυψε και γεννήθηκε η συγκεκριμένη τέχνη -σύστημα.
Το χειρότερο δε από όλα, είναι ότι μέσα απο μία ψευδοφιλοσοφία που δέν έχει κανένα επιστημονικό έρεισμα και σημείο στήριξης, η προσπάθεια να απαξιώσουν την
<< οικονομικά αντίπαλη τέχνη>>.
Εκείνο το οποίο δέν έχει  καταλάβει η πλειονότητα των < δασκάλων > πολεμικών τεχνών και συστημάτων μάχης είναι το εξής:
Απο την αρχαιότητα μέχρι σήμερα οι πολεμικές τέχνες δεν έχουν σκοπό να θωπεύσουν τον ανίπαλο , αλλά να τον εξοντώσουν.
Επιβίωση χωρίς εξόντωση δέν υπάρχει.
Καθίστε μπροστά σε ένα πεινασμένο τζάγκουαρ και ζητήστε να σας λυπηθεί!
Η εντριβή με τις πολεμικές τέχνες και συστήματα υπακούει σε μία και μοναδική νόρμα.
Αυτή είναι η ΑΠΕΙΛΗ.
Ο άνθρωπος καθημερινά εκτίθεται σε απειλές.
Αν θέλει να αμβλύνει τις απειλές επιλέγει το κατάλληλο περιβάλλον διαβίωσης.
Αν θέλει να βρίσκεται σε επαφή και αντιμετώπιση απειλών, τότε μεσοβέζικες λύσεις, οδηγούν στην ιατροδικαστική κλίνη προς νεκροψία και νεκροτομή.
Η απειλή κατά της ζωής δε υπόκειται σε κανόνες, περιορισμούς , εκπτώσεις και νομικές αναστολές.