Στην
στρατιωτική τέχνη και στο αντικείμενο το οποίο αναφέρεται στην ψυχοσωματική
ενδυνάμωση του προσωπικού κυριαρχούν
δύο όροι.
Ο
ένας ονομάζεται "Σημείο Κορύφωσης"
και ο δεύτερος "Σημείο Θραύσης".
Το τοπίο της μάχης
είναι ένα χαοτικό περιβάλλον το οποίον
ο εκπαιδευόμενος καλείται μέσα από τις
εμπειρίες και περιγραφές εμπειρότερων
να το αναπλάσει νοερά και να προσπαθήσει
με την βοήθεια τους να το διαχειρισθεί
μέχρι να αποκτήσει και τις δικές του
προσωπικές εμπειρίες φθάνοντας στην
δημιουργία ατομικά προσαρμοσμένου
αντιληπτικού και ερμηνευτικού κώδικα.
Η βασική επιδίωξη
της εκπαίδευσης και προετοιμασίας για
την είσοδο στο τοπίο της μάχης είναι η
ανάπτυξη ψυχοσωματικών ικανοτήτων και
δυνατοτήτων που θα συμβάλλουν αφενός
στην επιβίωση του προσωπικού
και αφετέρου θα δρομολογήσουν την
"κυριαρχία επί της απειλής"
που είναι και η βασική επιδίωξη του
πολέμου μέσω της μάχης.
Το περιβάλλον στο
οποίο καλείται να λειτουργήσει ο μέλλων
ναυτικός έχει πολλά κοινά σημεία με το
πολεμικό τοπίο αφού και στην θάλασσα ο
ναυτικός καλείται να έχει αναπτυγμένα
και σε διαρκή ετοιμότητα τα ψυχοπνευματικά
του εφόδια χωρίς να παραγκωνίζεται η
καλή φυσική κατάσταση, η τόσο απαραίτητη
για την αντιμετώπιση και κυριαρχία επί της απειλής.
Αντίστοιχα και
στον ναυτικό αναγνωρίζεται "Σημείο
Κορύφωσης και Σημείο Θραύσης" τα
οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να
υπερκερασθούν τόσο από μηχανισμούς οι
οποίοι πιθανόν να ενυπάρχουν στο
περιβάλλον του πλοίου όσο και από αυτούς
τους οποίους παράγει το φυσικό περιβάλλον
στο οποίο κινείται το πλοίο.
Μεταξύ των "εφοδίων"
τα οποία παίζουν καθοριστικό ρόλο στην
διατήρηση "Ρυθμού" επί του
πλοίου είναι αυτό της αυτεπάρκειας, της
αυτοδιάθεσης, της προσωπικής συνέπειας,
της εμπιστοσύνης.
( Εδώ να διευκρινιστεί
ότι ο όρος "Ρυθμός" αναφέρεται στην
ικανότητα εκτέλεσης μια ενέργειας καθώς
και η ικανότητα να ενεργούμε με την
ταχύτητα που ενεργεί η "απειλή".
Ως παράδειγμα στο
θαλάσσιο περιβάλλον, η ορθή εκτέλεση
των διαδικασιών πρόσδεσης ακόμα και
κάτω υπο τις πλέον δύσκολες καιρικές
συνθήκες, η αντιμετώπιση μιας φωτιάς
... )
Ο βαθμός ανάπτυξης
αυτών καθορίζει τον βαθμό αβεβαιότητας,
ευθυνοφοβίας, κοινωνικότητας, εκτίμησης
εργασιακού περιβάλλοντος και προσωπικών
στόχων.
Τόσο στο στρατιωτικό
περιβάλλον όσο και αυτό της θάλασσας
οι καταστάσεις αβεβαιότητας συντελούν
στην ψυχοπνευματική ενδυνάμωση του
εμπλεκόμενου ενώ το πνεύμα συνεργασίας
το οποίο καλείται να υπάρχει και
λειτουργεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον
περιορίζει την εμφάνιση της ιδιοτέλειας
με ότι συνεπάγεται αυτή.
Εν κατακλείδι, η
εκπαίδευση και προετοιμασία προσωπικού
για το ναυτικό επάγγελμα πρέπει να
δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην κατάλληλη
θεωρητική και πρακτική ενδυνάμωση του
ναυτικού χωρίς φυσικά να υποτιμάτε ο
τομέας των τεχνικών γνώσεων και
δεξιοτήτων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου