Ένα ζήτημα το οποίο απασχολεί κατά καιρούς τις πολιτείες είναι και αυτό της κατοχής και χρήσης των όπλων.
Ειδικά στην Ελληνική Πολιτεία, η χρήση του όπλου είναι απαγορευτική ακόμα και για το προσωπικό των σωμάτων ασφαλείας , τα οποία πρέπει να ανταποδώσουν σε πυρά.
Αυτό σημαίνει ότι το κάθε κακοποιό στοιχείο έχει την απόλυτη άνεση επιλογής της χρονικής στιγμής που θα αποφασίσει να πυροβολήσει.
Η απαγόρευση της οπλοκατοχής βέβαια, τροφοδοτεί ένα μεγάλο κύκλωμα μαύρης αγοράς οπλισμού.
Το βασικότερο ερώτημα το οποίο τίθεται είναι γιατί το όπλο το οποίο συμπεριλαμβάνεται στα βασικότερα και πλέον εντυπωσιακά Ολυμπιακά αθλήματα ,την ΣΚΟΠΟΒΟΛΉ, δεν διδάσκεται η φιλοσοφία του, από το σχολείο.
Η διδασκαλία της χρήσης του όπλου, δέν είναι μονοσήμαντη διαδικασία, αφού ο εκπαιδευόμενος δοκιμάζεται σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο σε μια σειρά προκλήσεων, οι οποίες αφού παρατηρηθούν, μπορούν να εξάγουν πολύτιμα συμπεράσματα για το προφίλ του και ως πολίτη.
Η ψυχολογία του, οι διαστροφές και οι τυχόν βίαιες συμπεριφορές, μπορούν κάλλιστα να εντοπιστούν και να αμβλυνθούν στο μέγιστο, μέχρι οριστικής εξαλείψεως τους.
Η εκπαίδευση στα όπλα περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα αντικειμένων τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν καινούργιους επαγγελματικούς προσανατολισμούς, όπως η τέχνη και το επάγγελμα του οπλουργού.
Η σωστή θεωρητική προετοιμασία δημιουργεί συνειδητοποιημένους πολίτες .
Στον αντίποδα, κανείς νόμος ,καμία πολιτεία και καμία κοινωνία δεν μπορεί να αποτρέψει μια εγκληματική ψυχοσύνθεση, από το να ικανοποιήσει την ροπή του να αφαιρεί ζωές.
Αν τα όπλα είναι επικίνδυνα, τότε οι τελευταίες στατιστικές δείχνουν ότι οι δολοφονίες με χέρια και πόδια βρίσκονται στο Ζενίθ.
Μήπως πρέπει να καταργήσουμε την διδασκαλία των πολεμικών τεχνών;;;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου