"Οχυρωμένες πόλεις"

Πεκίνο: Κέντρο ελέγχου κυκλοφορίας 

Η φονική πυρκαγιά στο ΜΑΤΙ - Αττικής, ανέδειξε μεταξύ άλλων τις αδυναμίες εποπτείας και διοίκησης οι οποίες οδηγούν σε εσφαλμένες αποφάσεις επί του πεδίου.

Η εικόνα του τοπίου, εικόνα σε πραγματικό χρόνο, αποτελεί θεμελιώδη αρχή της διοίκησης.

Η διοίκηση, έχει την ανάγκη να τροφοδοτείται ποσοτικά και ποιοτικά με τις πληροφορίες οι οποίες απαιτούνται για την διαχείριση μιας κατάστασης.

Τα εκτελεστικά όργανα είναι επιφορτισμένα με την υλοποίηση επί του χώρου των αποφάσεων της διοίκησης με την προϋπόθεση ότι και αυτά με την σειρά τους έχουν υποστεί την απαραίτητη προετοιμασία και είναι εφοδιασμένα με τα κατάλληλα μέσα και υλικά.

Από τις αεροφωτογραφίες τις οποίες έδωσαν στρατιωτικά μη επανδρωμένα πτητικά μέσα από την περιοχή της καταστροφής, βλέπουμε ότι η ανυπαρξία καθοδήγησης από την διοίκηση αλλά και η ανικανότητα των εκεί εμπλεκομένων, κυρίως αστυνομικών δυνάμεων, συνέβαλλαν καθοριστικά στην εξέλιξη και γιγάντωση της τραγωδίας με 99 νεκρούς.

Στην Ελληνική πραγματικότητα ισχύει πλέον αυτό το οποίο η Λογική αποκρούει μετά βδελυγμίας.

Την αποφυγή της μάχης εκεί που θα την αποφασίσει ο αντίπαλος.

Μια τέτοια μάχη είναι πριν καν ξεκινήσει χαμένη.

Αφήσαμε την φωτιά να εξελιχθεί και η μάχη για την  αντιμετώπιση της έγινε με πενιχρά μέσα την στιγμή της πλήρους ανάπτυξης αυτής.

Όμως γιατί συμβαίνει αυτό.

Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες αυτού του φαινομένου αλλά εκείνη η οποία έχει φιλολογική -φιλοσοφική χροιά και είναι η επικρατέστερη είναι η παρακάτω .

Σε μια ιεραρχία κάθε υπάλληλος έχει την τάση να φτάνει στο υψηλότερο επίπεδο της ανικανότητας του.

Αυτό συνεπάγεται ότι με τον καιρό κάθε θέση εργασίας τείνει να καταληφθεί από ένας υπάλληλο ο οποίος είναι ανίκανος να φέρει σε πέρας τα καθήκοντα του!

Στην πλειονότητα των πολιτειών ανά την υφήλιο παρατηρείται μια εμμονή σε παρελθοντικές διαδικασίες οι οποίες όμως δεν ανταποκρίνονται στην σύγχρονη πραγματικότητα.

Από αυτήν την κατάσταση δεν απουσιάζει και η Ελληνική πραγματικότητα στην  οποίαν η λήψη αποφάσεων είναι αγκυλωμένη σε χωρικές και χρονικές διαδικασίες παρελθόντων δεκαετιών όταν σήμερα η πληροφορία χάνει την αξία της ακόμα και σε μερικά λεπτά λόγω της ταχύτητας μετάδοσης, ανανέωσης/ακύρωσης της προηγηθείσης και της αντίστοιχης ανάγκης - υποχρέωσης αξιοποίησης της νέας.