Μαθήματα διπλωματίας από έναν Αμερικανό πρέσβη

Ελάχιστα γνωστός στην Ελληνική κοινωνία, προφανώς άγνωστος στην νέα γενιά, ο John Kiesling ήταν πρεσβευτής στην ΑΘήνα όταν ταρακούνησε την Ουάσινγκτων με την επιστολή, 23 Φεβρουαρίου 2003, παραίτησης του απο το σώμα διπλωματών.

Ο λόγος της παραιτήσεως του ήταν η επικείμενη στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ την οποία εκτιμούσε ως καταστροφική για την εικόνα και τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Εκτοτε παρέμεινε στην Ελλάδα και το 2006 έγραψε ενα βιβλίο το οποίο το Ελληνικό βιβλιόφιλο κοινό έιχε την ευκαιρία να το έχει μεταφρασμένο στα Ελληνικά.

Βέβαια η ανάγνωση του βιβλίου στην αρχική του έκδοση είναι προτιμητέα διότι απαλλάσει τον αναγνώστη απο τις οποίες υποκειμενικές θέσεις και ενδοιασμούς μπορεί να κατέχουν τον μεταφραστή.

Τα γεγονότα των τελευταίων 3-4 ετών εντοπίζονται στο βιβλίο του πρώην Αμερικανού διπλωμάτη, αλλα εκείνα τα σημεία τα οποία έχουν ειδικό ενδιαφέρον και αποδεικύουν τα κενά της Ελληνικής πολιτικής σκηνής και τα επαναλαμβανόμενα σφάλματα της Αμερικανικής διπλωματικής αντιπροσωπέιας στην Αθήνα είναι τα παρακάτω.

Καταρχήν να πούμε οτι ο Κίσλινγ τονίζει το γεγονός ότι ...

οι Ελληνες είναι ειδικοί στο να αγνοούν

την 26 αιώνων καταγεγραμμένη ιστορία τους

όσο ειδικοί είναι οι Αμερικανοί

να αγνοούν την 4 αιώνων δική τους.

Ένα από τα σημεία ενδιαφέροντος του βιβλίου του Κίσλιγκ είναι εκείνο στο οποίο αναφέρει επιγραμματικά τον τρόπο με τον οποίο γίνεται πλύση εγκεφάλου και η παραγωγή συναινετικού αποτελέσματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Διαβάζουμε σχετικά.

Κλειδωμένος σε μια αίθουσα μαζί με χλευαστικούς Ευρωπαίους συναδέλφους στις 2 το πρωί,ακόμη και ο πλέον ανεπηρέαστα σκεπτόμενος πολιτικός περιστασιακά θα ξεγλιστρήσει από τις ιερές αρχές της φυλετικής του ομάδος.

Επιστρέφωντας στην πατρίδα του αυτός ή αυτή γενικά θα επιβιώσει από την θύελλα των αντιδράσεων!

Aυτό το ανωτέρω μας θυμίζει ένα σκηνικό σχεδόν μια δεκαετία αργότερα όπου ο νυν πρωθυπουργός διατυμπάνιζε την σκληρή πολύωρη, νυχτερινή, διαπραγματευτική του μάχη στις Βρυξέλλες ..........

Φυσικά αν είχε διαβάσει την ύστατη στιγμή τον Κίσλιγκ, θα γνώριζε ότι κάποιοι άλλοι γνώριζαν εκ των προτέρων το σκληρό φροντιστήριο στο οποίο επρόκειτο να υποβληθεί!

Το δεύτερο άξιον σημασίας σημείο του βιβλίου καταφέρνετε στην τακτική κάποιων Αμερικανών διπλωματών.

Η υπερκινητικότητα ενός διπλωμάτη στην χώρα υποδοχής μάλλον δεν εξυπηρετεί τα Αμερικανικά συμφέροντα και τον εκθέτει σε κριτική!

Ο νύν πρέσβης των ΗΠΑ επιδεικνύει μια υπέρμετρη κινητικότητα η οποία δεν συνάδει με την εικόνα της αποστολή του.

Βεβαίως αποστολή κάθε πρεσβευτή είναι η προώθηση και διασφάλιση των συμφερόντων του κράτους και του λαού τον οποίο εκπροσωπεί.

Τι γίνεται όμως με αυτούς που αλλάζουν πορεία και ερασιτεχνικά προσπαθούν να εμφανισθούν ώς ειδήμονες και ηγέτες μετά από ένα ολονύχτιο "σεμινάριο" κάπου στις Βρυξέλλες ;