Η
τελευταία επίθεση στο Λονδίνο με την
χρήση μαχαιριών αναδεικνύει την
σκληρότητα και την πλήρη απαξίωση της
ανθρώπινης φύσης απο τους
δράστες.
Η απαξίωση της ανθρώπινης φύσης καλλιεργείται και γίνεται κτήμα του
εκπαιδευόμενου αφού αποτελεί ζωτικό μηχανισμό επιβίωσης στο αστικό
πεδίο μάχης.
Πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται και απο πρακτική-πολεμική εμπειρία.
Τα πεδία της Συρίας και του Ιράκ αποτελούν τα ιδανικά και μοναδικά πεδία
αστικού πολέμου μέχρι σήμερα, με τις πόλεις της Βραζιλίας να διεκδικούν
την πατρότητα ενός ιδιόμορφου μοντέλου αστικής σύγκρουσης.
Η επίθεση με μαχαίρια έχει και αυτοκτονικό χαρακτήρα αφού οι βρετανικές
υπηρεσίες ασφαλείας δεν υπήρχε περίπτωση να μην εξαντλήσουν τους
κανόνες εμπλοκής που οδηγούν στην χρήση πυρών για την εξάλειψη της
απειλής.
Αυτό οξύνει την σοβαρότητα του περιστατικού αφού δείχνει μια διάθεση εκ
μέρους των δραστών να δοκιμάσουν τις αντοχές τις βρετανικής
κοινήςγνώμης σε ότι αφορά την εμπλοκή της βρετανίας στην Συρία και
ειδικά στην Ράκκα.
O αστικός πόλεμος που έχει κηρυχθεί εναντίων των βρετανών πολιτών δεν
διαφέρει σε τίποτα απο την μεθοδολογία και σκληρότητα που συναντάμαι
στην Συρία και το Ιράκ, όπου οι συμπλοκές δεν μοιάζουν σε τίποτα με τους
εξ αποστάσεως βομβαρδισμούς του δόγματος Ομπάμα.
DOGIVANIS GEORGE
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου