Ο Ευτροφισμός των Ελληνικών μεγαλο-πόλεων

Την δεακετία του 1970, στην πόλη της Θεσσαλονικής, μια ομάδα φοιτητών άνοιξε στην οδό Γαμβέτα ενα εντευκτήριο, το οποίο ονόμασε ΚΕΝΤΡΟ ΖΩΉΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

Η στόχευση της πρωτοβουλίας, πρώτης στα ελληνικά χρονικά, ήταν η ανάδειξη του περιβάλλοντος και των προβλημάτων τα οποία συνδέονταν με αυτό.

Η λειτουργία του χώρου συνέπεσε με την ανάδειξη του προβλήματος ΕΥΤΡΟΦΙΣΜΟΥ που είχε εντοπιστεί στην λίμνη Ήρι,η οποίο κατα κύριο λόγο τροφοδείται απο τα νερά του ποταμού ...Ντητρόιτ.

Εν ολίγοις, στην Θεσσαλονίκη έγινε δειλά-δειλά μια πρώτη αναφορά, προσέγγιση και ενημέρωση του κοινού σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Οικολογία.

Περιττό να αναφερθεί ότι η κίνηση βρήκε φανατικούς θιασώτες μα και άσπονδους εχθρούς, οι οποίοι ερμήνευαν την Οικολογία μέσα απο πολιτικές και ιδεολογικές συνιστώσες.

Το γνωστό προβλημα της πόρωσης και παρωπιδισμού του Έλληνα με την πολιτική και τους υπηρέτες της.

Η οικολογία, προσέφερε στην γνώση μια πλειάδα όρων μα κυρίως μια διαφορετική οπτική και διαδικασία αντίληψης και ερμηνείας του περιβάλλοντος απο το οποίο επηρεάζεται άμεσα και έμμεσα ο άνθρωπος.

Αυτή η διαφορετική οπτική γωνία δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και αδιάφορα απο τους μελετητές του αστικού, Εξεγερτικού-Αντι-Εξεγερτικού πολέμου.

Ο πόλεμος κατα Κλαούζεβιτς και ο ανταρτοπόλεμος κατά Καρλ Σμιτ αν και έχουν τεράστια θεωρητική αξία, εν τούτοις στο πρακτικό πεδίο, ΣΗΜΕΡΑ, εμφανίζουν κενά και αδυναμίες σε σχέση με την εξέλιξη του επονομαζόμενου θεάτρου επιχειρήσεων.

Σήμερα  δεν υπάρχει το Φίλος-Εχθρός, ούτε το Κόκκινος- Μπλέ, τα αγαπημένα χρώματα επιτελών για δεκαετίες.

Το κυρίαρχο τρίπτυχο στις σημερινές συγκρούσεις περιλαμβάνει το ΕΓΩ – ΦΙΛΟΣ – ΕΧΘΡΌΣ.

Οι ιδιαιτερότητες, οι δυναμικές , οι επιπτώσεις και τα αποτελέσματα που προκαλεί το ανωτέρω τρίπτυχο δεν είναι του παρόντος.

Ο περιβαλλοντικός Ευτροφισμός, έρχεται επικουρικά να βοηθήσει στην κατανόηση, ερμηνεία, πιθανόν και θεραπεία του κοινωνικού Ευτροφισμού ο οποίος είναι πλέον υπαρκτός και στις Ελληνικές μεγαλο-πόλεις.

Βέβαια, στην θεραπεία του κοινωνικού Ευτροφισμού ζητούμενο είναι ποιοί θα παίξουν τον ρόλο των μυδιών “ζέβρα”.

Τα γεγονότα του Μενιδίου, του Αγίου Παντελεήμωνα , των Εξαρχείων, του εντός και πέριξ του πανεπιστημίου Θεσ/κης, των φυλακών, οι 5.000 αυτοκονίες και πολλά άλλα, αποτελούν φαινόμενα Κοινωνικού Ευτροφισμού.

Φαινόμενα τα οποία μόλις βρούν ελάχιστη διέξοδο ορμούν να καταναλώσουν με αδυσώπητη μανία τον περιβάλλοντα φυσικό και τεχνητό χώρο, μέχρι που ο “αμυνόμενος” να σφραγίσει την διαρροή, όχι μόνο αδιαφορώντας αλλα σε πολλές των περιπτώσεων αγνοώντας την συνολική “ενέργεια” που υπάρχει συσσωρευμένη-συμπιεσμένη στα χαμηλότερα σημεία του κοινωνικού δοχείου.

Την ίδια στιγμή, δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι κάποια κοινωνικά τραύματα ή κοινωνικές εκρήξεις, σκοπίμως δρομολογούνται και έχουν διττή σκοπιμότητα.

Είτε να προκαλέσουν εθισμό έιτε να εκτονώσουν μέρος της συσσωρευμένης ενέργειας.

Βέβαια,στην κοινωνική μηχανική , δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι για την επιτυχία,ποσοστικά και ποιοτικά, του σκόπιμου κοινωνικού τραυματισμού-έκρηξης.

Η αδιαφορία της πολιτείας για τον έναν βαρύτητα σωματικά-ψυχικά-κοινωνικά-οικογενειακά πληγωμένο που άφησε ο ισχυρότατος σεισμός της Λέσβου, αποσκοπεί στο να εθίσει στον απογαλακτισμό του πολίτη, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Μπάουμαν, απο το κράτος πρόνοιας.

Η πρακτική αδυναμία της πολιτείας να αντιληφθεί το κοινωνικό φαινόμενο Εξάρχεια, γέννημα θρέμα της μεταπολιτευτικής κοινωνικής διαφοροποίησης, ενα φαινόμενο το οποίο επαληθεύει τον Μπάουμαν περί κρατικού απογαλακτισμού αυτή την φορά ενσυνείδητου και επιθυμητού απο τους πολίτες προς την κρατική δομή, δημιούργησε ισχυρές συλλογικότητες οι οποίες έχουν και διεθνή προσανατολισμό-ενδιαφέρον.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η παρέμβαση τους σε συνεργασία με Κουρδικές οργανώσεις για την αποτροπή ανάληψης έργου απο ελληνική κατασκευαστική εταιρεία στην Νότιο-Ανατολική Τουρκία!

Το φαινόμενο Εξάρχεια είναι μορφή κοινωνικού Ευτροφισμού ο οποίος όπως και ο Εγκληματικός του Μενιδίου  δεν μπορεί να " αντιμετωπισεί" με καθαρά αστυνομικά μέτρα και πρακτικές.

Το πλαίσιο των Εξαρχείων τροφοδότησε εικόνες με πολίτες οπλισμένους με καραμπίνες στο Μενίδι.

Αν αυτοί μπορούν με μολότωφ, εμείς με τα όπλα είμαστε...κυρίαρχοι, ήταν το ...κυρίαρχο... μήνυμα που εξέπεμψε το Μενίδι!

Την ίδια στιγμή για τα δύο αυτά διαφορετικά φαινόμενα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις δυναμικές που αναπτύσουν στην υπόλοιπη κοινωνία, προς ποια κατεύθυνση και κυρίως πότε θα εκδηλωθούν!

Μήπως η Ελληνική πολιτεία  δεν πιάσθηκε εξ απήνης την “ νύχτα του Γρηγορόπουλου ” , με πυρπολήσεις κτιρίων, λεηλασίες καταστημάτων, παράλυση της καθημερινότητας, πολιτική ίντριγκα-αντιπαλότητα, αποφυγή ευθυνών , εν τω μέσω των γεγονότων;

Ο Ευτροφισμός στις Ελληνικές πόλεις είναι υπαρκτός.

Η Ελληνική πολιτεία οφείλει να τον θεραπεύσει και όχι να τον εκτονώνει με ...διατρήσεις.

Dogivanis George