Τα μαθήματα πολέμου από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, εντόπισαν και ανέδειξαν πολλά κενά, τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην νοοτροπία που καλλιεργείται σε αμιγώς
στρατιωτικά τμήματα τα οποία καλούνται να πολεμήσουν και να συνυπάρξουν σε αστικό
περιβάλλον με τον τοπικό πληθυσμό και σε σχέση με αυτόν.
Εξαιρετικά σημαντική διαπίστωση ήταν, η αδυναμία του στρατιωτικού
προσωπικού να αντιληφθεί και να ερμηνεύσει επαρκώς τον συμπεριφορισμό των τοπικών
κοινωνιών επ΄ωφελείαν και της ασφάλειας και της αποστολής.
Αυτό το κενό και η ζωτική απαίτηση για να καλυφθεί, αποτέλεσε
την γενεσιουργό αιτία μιας ειδικής εκπαίδευσης, η οποία σαν σκοπό έχει την
αναγνώριση και ερμηνεία του συμπεριφορισμού της τοπικής κοινωνίας και μεμονωμένων ατόμων!
Αυτή η εκπαίδευση, μεταξύ άλλων, αποσκοπεί στο να καταστήσει
τον στρατιώτη ικανό να καταλαβαίνει , στο μέτρο του δυνατού φυσικά , τα
σημάδια συμπεριφορισμού και της νοηματικής επικοινωνίας, σε σχέση με την τοπική
κουλτούρα την πολιτιστική ιδιαιτερότητα και την καθημερινότητα.
Σαν αποτέλεσμα, να αντιλαμβάνεται
και ερμηνεύει όποιες μεταβολές και κινήσεις δεν σχετίζονται με αυτό το
μοντέλο.
Μεταβολές και κινήσεις που μπορούν να προηγούνται μιας
επίθεσης ή όποιας άλλης απειλής πιθανόν να εκτοξευθεί από το δεδομένο περιβάλλον και η οποία επιδρά-επηρεάζει -μεταβάλει τον καθημερινό συμπεριφορισμό.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική εκπαίδευση, η οποία
βελτιώνει την παθητική αυτοπροστασία, στρατιώτη και τμήματος, βοηθώντας εξίσου
στην εκτίμηση και λήψη απόφασης.
Στον τομέα αυτό, εκτός από τους κοινωνιολόγους, η αστυνομική
συνδρομή στην εκπαίδευση του στρατιωτικού προσωπικού είναι σημαντική, διότι ο
αστυνομικός, ευρισκόμενος σε καθημερινή τριβή με την κοινωνία και τον πολίτη,
έχει ανάπτυξη μηχανισμούς, τακτικές και ικανότητες αντίληψης –διερεύνησης, συμβατικού και μη
συμβατικού συμπεριφορισμού, σε σχέση με την τοπικότητα.
Επομένως
και στον ελληνικό στρατό είναι απαραίτητη η υιοθέτηση αντίστοιχου εκπαιδευτικού
προγράμματος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου