Μαχαίρια και η εκπαίδευση σε αυτά.( Μέρος 2ον.)

Αμυντικές πρακτικές έναντι Οξύαιχμων οργάνων

Η άμυνα απέναντι σε επίθεση με μαχαίρι,(οξύαιχμο όργανο), μπορεί να χωριστεί σε δύο βασικές κατηγορίες.

Η πρώτη, είναι η άμυνα απέναντι στις λεγόμενες Συναισθηματικές Επιθέσεις.

Η δεύτερη, απέναντι σε εκπαιδευμένο αντίπαλο.

Οι επονομαζόμενες συναισθηματικές επιθέσεις, εκτοξεύονται από άτομα με ελάχιστη έως μηδενική εντριβή στην χρήση του μαχαιριού.

Αυτές και με βάση τα καταγεγραμμένα διεθνώς στοιχεία, ακολουθούν τρεις άξονες κίνησης οι οποίοι είναι:

-Από το ύψος της κεφαλής καθοδικά προς το σώμα.

-Από την αριστερή πλευρά του σώματος προς την δεξιά ή αντίθετα

-Από το ύψος του υπογαστρίου προς την κοιλιακή χώρα.

Αυτοί οι τρεις άξονες, είναι και οι συνήθεις άξονες πάνω στους οποίους οι διάφορες σχολές εκπαιδεύουν σε αμυντικές τακτικές και δεξιότητες τους σπουδαστές τους, δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση ικανοτήτων σε σχέση με τις πραγματικές απειλές που κυκλοφορούν στην υφήλιο.

Ίσως αυτό, πριν μερικές δεκαετίες να ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.

Σήμερα, το μεταναστευτικό διεθνώς ρεύμα, έχει μεταφέρει ταυτόχρονα διαφορετικές κουλτούρες και νοοτροπίες, απολύτως ξένες και άγνωστες στους τοπικούς πληθυσμούς.

Καθίσταται λοιπόν επιβεβλημένη, η προετοιμασία του μαχητή σε κοινωνιολογικά

και συμπεριφοριστικά αντικείμενα, διαφορετικά της κοινωνικής καθημερινότητας αυτού.

(Επί παραδείγματι, αν σταθούμε σε μια και μοναδική παράμετρο, αυτή της νοοτροπίας τροχιάς της λεπίδας προς τον στόχο-αντίπαλο, μπορούμε να γράψουμε ολόκληρο σύγγραμμα.)

Στους λαούς της αφρικανικής ηπείρου, της Ασίας της Λατινικής Αμερικής και ειδικά οι νότιο-Ιταλοί,

 το μαχαίρι είναι κομμάτι της καθημερινότητας τους και σύμβολο κοινωνικού status.

Πολλοί εξ αυτών, κατέχουν και την σχετική τεχνογνωσία της κατασκευής και συντήρησης ενός μαχαιριού.

Υπάρχει λοιπόν μια κουλτούρα μαχαιριού η οποία είναι άγνωστη στην Ευρωπαϊκή και Βόρειο-Αμερικανική πλειονότητα.

Ο πληθυσμός σε αυτές τις περιοχές του κόσμου λόγω της αγροτοποιμενικής, κυρίως, διαβίωσης και των εμπολέμων-εμφυλίων συγκρούσεων που κρατούν δεκαετίες, καλείται σε καθημερινή και συχνή χρήση του μαχαιριού ή της ματσέτας, με αποτέλεσμα η μυϊκή μνήμη και ικανότητα της χρήσης να είναι υψηλή!

http://combatraining.blogspot.gr/2013/12/kopassus-58.html

Οι ταχύτητες στην χρήση μαχαιριού και ματσέτας, κυρίως δε η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΌΤΗΤΑ, είναι φανταστικές, ακόμα και από άτομα που η συνολική μυϊκή και σωματική εικόνα απέχει παρασάγγες από τον Ευρωπαϊκό και Βόρειο-Αμερικανικό σωματότυπο.

Επίσης, ουσιαστική διαφορά υπάρχει και στους τομείς που επιλέγονται για να πληγεί ο αντίπαλος, αφού ο αγώνας της καθημερινής επιβίωσης σε άγρια φυσικά περιβάλλοντα, αναγκάζει το φαντασιακό να δημιουργήσει πληθώρα αμυντικών και επιθετικών σεναρίων.

Για να γίνει πιο κατανοητό το ανωτέρω, ενώ οι κλασικές τεχνικές όπως αναφέρθηκε παραπάνω στοχεύουν στην προστασία συγκεκριμένων τομέων του σώματος, από συγκεκριμένες γωνίες προσβολής, τα σημεία προσβολής ενός νοτιοαμερικανού είναι χαμηλά, στοχεύοντας τον αχίλλειο τένοντα και τους τένοντες του γονάτου.

(Σε αυτήν την επιλογή βοηθά και το μικρόσωμο, χαρακτηριστικό των λαών της περιοχής.)

Αντιθέτως οι  ιθαγενείς της αφρικανικής ηπείρου, χρησιμοποιούν δύο ματσέτες τις οποίες κινούν σε τροχιές διασταύρωσης με μοναδική ταχύτητα και κυρίως συγχρονισμό και συντονισμό, έχοντας το τακτικό πλεονέκτημα της απόστασης που τους προσφέρεται εξαιτίας του σωματότυπου, ψηλοί με μακριά χέρια, την πολεμική εμπειρία και την τοπική κουλτούρα μαχαιριού.

Γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι μια συμβατική εκπαίδευση χωρίς την προετοιμασία του εμπλεκόμενου για την διαφορετικότητα, τον καθιστά εύκολο στόχο –θύμα!

Από τα ανωτέρω , προκύπτει το συμπέρασμα, ότι η εκπαίδευση σε συναισθηματικές επιθέσεις αντανακλά και μόνο την τοπικότητα.

Δυστυχώς αυτή η τοπικότητα , λόγο της μετανάστευσης , αποτελεί πρόκληση και απειλή για την κοινωνία

υποδοχής και ειδικά για τα σώματα ασφαλείας αυτής.

Άμυνα  Έναντι Εκπαιδευμένου Αντιπάλου.

Η ελληνική εμπειρία, από τον πόλεμο της Κύπρου, απέδειξε και ανέδειξε τόσο την αξία της χρήσης του μαχαιριού, αλλά και το κενό στην εκπαίδευση αυτού.

Η άμυνα απέναντι σε εκπαιδευμένο αντίπαλο βασίζεται κυρίως στο στοιχείο της αποφασιστικότητας και της συγκέντρωσης επί της απειλής.

Ουσιαστικά, είναι ψυχοπνευματική προετοιμασία-ετοιμότητα, όπως ήδη έχει αναδειχτεί , και κατά δεύτερο λόγο πρακτική.

Αρθρογραφική, περιορισμένης έκτασης, προσπάθεια να περιγραφεί αυτό το αντικείμενο μπορεί να οδηγήσει σε παρανοήσεις και εσφαλμένες εκτιμήσεις.

Το σχετικό υλικό από την ελληνική εμπειρία της Κύπρου, αποτελεί ένα καλό αρχικό οδηγό.

Τα φημισμένα μαχαίρια της Λαπήθου. .Ο καθένας είχε ένα μαζί του για καθημερινή χρήση.

Αυτό το ανωτέρω, αποσαφηνίζει πλήρως την οικειότητα και αποδοχή του μαχαιριού από την κοινωνία, κάτι το οποίο δεν ισχύει στην υφιστάμενη Ελληνική-Ευρωπαϊκή  πραγματικότητα , καθιστώντας όποια εκπαίδευση στο αντικείμενο αποκλειστικά αθλητικής-εγκυκλοπαιδικής φύσεως, αφού στις ανωτέρω περιοχές, ο πολίτης περιορίζεται από νομικές και ηθικές νόρμες που καθιστούν ποινικά και ηθικά κολάσιμη ακόμα και την συλλεκτική διατήρηση οργάνων που χαρακτηρίζονται ως Οξύαιχμα!

Για την Κυπριακή εμπειρία εδώ:
http://combatraining.blogspot.gr/2013/12/blog-post_3493.html