 |
| Ο πολυχρονισμός του Πασά! |
 |
| Το άρθρο που προέβλεπε τα έσοδα του κράτους να πάνε στους δανειστές. |
Έχουμε γράψει αρκετές φορές ότι η Ελληνική ιστορία είναι κατά κόρο παραποιημένη και σε πολλά σημεία της άγνωστη.
Έκπληξη και οργή έχει δημιουργήσει η τοποθέτηση πολιτικού παράγοντα του τόπου με την έκφραση..........Συνωστισμός της Σμύρνης.
Έκπληξη και οργή προκαλούν κατά καιρούς δηλώσεις πολιτικών και πολιτειακών παραγόντων με φιλοτουρκική διάθεση.
Αν όμως ανατρέξουμε στην ιστορία μας, θα δούμε ότι τέτοια φαινόμενα ήταν συχνότατα στο παρελθόν.
Ιδού μερικά παραδείγματα και το πρώτο από τον ΖΗΤΙΑΝΟ του Καρκαβίτσα:
- Τούρκοι, λέει! εφώναξε θυμωμένος ο Χαδούλης. Ήσαν πονετικώτεροι οι Τούρκοι απ' αυτουνούς !
- Μακάρι να τους είχαμ' ακόμη ! ευχήθηκεν ολόψυχα ο πάρεδρος.
- Πού ξέρεις αν δεν μας έρθουν πάλι; εσυμπέρανεν ο Τζούμας.
- Να δώσει ο Θεός ! είπε κάνοντας τον σταυρό του ο Παπαρρίζος.
Έτσι λοιπόν το 1897 οι Τούρκοι ξαναεμφανίζονται και στις Μηλιές του Πηλίου εκφωνείται πανηγυρικώς λόγος από κάποιον Φαρδέλο ο οποίος είπε:
Ημείς, ποτέ δεν ελησμονήσαμεν την αγαθήν κυβέρνησιν της μεγάλης Οθωμνικής Αυτοκρατορίας και ποτέ δεν συνεργήσαμεν ούτε εις την εξέγερσιν του 1878, ούτε εις καμίαν άλλην αντιτουρκικήν ενέργειαν. Ενθυμούμεθα πάντοτε την χρηστήν διοίκησιν της αειττήτου Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και δι' αυτό χαίρομεν διότι επαναβλέπομεν εις τα εδάφη μας τον απελευθερωτήν στρατόν της Κραταιάς Αυτοκρατορίας και αναφωνούμεν: Ζήτω ο Πολυένδοξος ημών Άναξ Αβδούλ Χαμίτ.
Να θυμηθούμε δε και τις παραχωρήσεις γαιών και κτημάτων από τους Οθωμανούς όπως προέβλεπε η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης του 1881 και τις οποίας τα άρθρα 4 και 6 είναι χαρακτηριστικά.
Άρθρον 4.
Η Ελληνική Κυβέρνησις θέλει αναγνωρίσει εν ταις παραχωρουμέναις χώραις το της ιδιοκτησίας δικαίωμα επί των αγροκηπίων, βοσκών, λειμώνων, νομών (γρασιδοτόπων Kechlak), δασών και παντός είδους γαιών, ή ακινήτων, κατεχομένων υπό ιδιωτών ή κοινοτήτων, δυνάμει Φιρμανιών, χοδζετίων, ταπίων και άλλων τίτλων, ή δυνάμει των Οθωμανικών νόμων, επίσης θέλουσιν αναγνωρισθή οι τίτλοι ιδιοκτησίας των κτημάτων, άτινα καλούνται βακούφια, και χρησιμεύουσιν εις συντήρησιν τζαμιών, εκπαιδευτηρίων, σχολείων και άλλων ευαγών ή αγαθοεργών ιδρυμάτων.
Άρθρον 6.
Ουδείς δύναται να στερηθή της ιδιοκτησίας του, ειμή ένεκα λόγου δημοσίας ανάγκης, προσηκόντως βεβαιούμενης, οσάκις και όπως ο Νόμος ορίζει, και μετά προηγουμένην δικαίαν αποζημίωσιν.
Ουδείς ιδιοκτήτης δύναται να εξαναγκασθή όπως πωλήση τα κτήματα του εις τους καλλιεργητάς ή εις τρίτους, ουδέ να τοις παραχώρηση μέρος εξ αυτών, ουδεμία δε επίσης τροποποίησις θέλει εισαχθή εις τας μεταξύ ιδιοκτητών και καλλιεργητών σχέσεις, ειμή δια Νόμου γενικού, εφαρμοστέου καθ' όλον το Βασίλειον.
Οι εκτός του Βασιλείου εγκατεσταμένοι ιδιοκτήται, όσοι ήθελον έχει ακίνητα εν ταις παραχωρηθείσαις χώραις, δύνανται να εκμισθώσι τα κτήματα των ή να διαχειρίζωνται αυτά δια τρίτων.
Τα συμπεράσματα δικά σας............................
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου