Οι νέες προτάσεις “ασφάλειας” και το κόστος ενσωμάτωσης στις νέες και υφιστάμενες ναυπηγήσεις.

Τα τελευταία “χτυπήματα” στον βόρειο τομέα της θάλασσας του Ομάν, ύστατα αυτά στο RIAH και το Stena Impero, εναντίων πλοίων έμφορτων με πετρελαϊκά προϊόντα έχουν κινητοποιήσει τους διεθνείς ναυτιλιακούς οργανισμούς και ειδικά αυτούς οι οποίοι εστιάζουν στην μελέτη και βελτίωση της μεταφοράς αργού πετρελαίου και των πάσης φύσεως παραγώγων αυτού.

Αυτοί οι οργανισμοί παρέχουν στους άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενους - ενδιαφερόμενους, πληθώρα θεωρητικών και πρακτικών εργαλείων για την καλύτερη κατανόηση του χώρου, τις απαιτήσεις και υποχρεώσεις του, με στόχο την ποιοτικότερη / ασφαλέστερη υλοποίηση του μεταφορικού έργου.

Οι νέες προτάσεις από το OCIMF σχετικά με την ενσωμάτωση ασφαλιστικών

δικλείδων / ενίσχυση των τρωτών σημείων των δεξαμενόπλοιων από τους κινδύνους οι οποίοι απορρέουν από τυποποιημένους / αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και διατάξεις, έρχονται σε μία εποχή όπου έχει πέσει στο τραπέζι της συζήτησης για την βελτίωση και ενίσχυση του μεταφορικού έργου το οποίο εκτελείται από πάσης φύσεως και μεγέθους πλοία τάνκερ του δίπτυχου Proactive – Reactive.

Τυποποιημένοι αντιαρματικοί και αντιπλοικοί πύραυλοι έχουν αποδείξει στο πρόσφατο παρελθόν την καταστροφική τους ικανότητα εναντίων και εμπορικών πλοίων αφού η ναυπηγική λαμαρίνα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την διατρητική ικανότητα των κοίλων γεμισμάτων που φέρουν οι κεφαλές αυτών των πυραύλων.

Από την πλευρά τους, τα αυτοσχέδια κάθε άλλο παρά υστερούν σε καταστροφικότητα , εντούτοις η λειτουργικότητα τους επαφίεται στις τεχνικές γνώσεις και την εμπειρία του κατασκευαστή αυτών.

Ένα πλοίο μεταφοράς αργού πετρελαίου ή παραγώγων αυτού περικλείει τρωτά σημεία σε πολλά και ευαίσθητα σημεία της κατασκευής του τα οποία εφόσον πληγούν, μπορούν να προκαλέσουν από ακινητοποίηση ως ολική απώλεια του πλοίου.

Οι νέες οδηγίες - προτάσεις του OCIMF, αποσκοπούν στην μείωση το δυνατόν της τρωτότητας τόσο των νέων ναυπηγήσεων όσο και των υφισταμένων , οδηγίες και προτάσεις οι οποίες προέρχονται από την εμπειρία σε πραγματικές συνθήκες που έχουν βιώσει πολεμικά πλοία και τα πληρώματα τους.

Εν τούτοις, ο φάκελος ο οποίος διαχειρίζεται την παράμετρο “πλήρωμα”, παραμένει ανοιχτός και χωρίς ουσιαστικές δυνατότητες ενδυνάμωσης της επιβιωσιμότητας αυτού.

Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Η επιβίωση του πληρώματος από το πρώτο πλήγμα επαφίεται αποκλειστικά στον σχεδιασμό του επιτιθέμενου από τον ποιόν τομέα του πλοίου έχει επιλέξει να προσβάλλει χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι μια αλυσιδωτή σειρά γεγονότων θα αφήσουν το πλήρωμα “ανεπηρέαστο”.

Από την συνολική μελέτη των προτάσεων γίνεται αμέσως κατανοητό ότι ασχέτως αν κάποιες από αυτές είναι άμεσα εφαρμόσιμες ή απαιτούν βελτίωση, το κόστος το οποίο θα επιβαρύνει τις νέες ναυπηγήσεις και η τυχόν μετασκευές που θα απαιτηθούν σε υφιστάμενες συνυπολογιζομένου στην δεύτερη περίπτωση του χρόνου απομάκρυνσης του πλοίου από την μεταφορική αλυσίδα, εμπίπτει ακριβώς στην μελέτη και λήψη αποφάσεων στην βάση του προαναφερθέντος δίπτυχου Proactive – Reactive.

Οι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί που αποσκοπούν σε γεωπολιτικές ανακατατάξεις πλήττουν, πιθανότατα να χρησιμοποιούν και την ναυτιλία η οποία καλείται να προστατέψει το τέκνον αυτής που ονομάζεται “πλοίο” με ότι σημαίνει και εμπεριέχει αυτό.

Αν και είναι αδύνατον να ελεγχθούν και αποτραπούν καθ’ ολοκληρίαν οι διεθνείς δρώντες από την πλευρά του επιτιθέμενου, η έτερη πλευρά οφείλει να προβεί σε ουσιαστικές - προληπτικές παρεμβάσεις μερικές από τις οποίες περιλαμβάνονται στις προτάσεις του OCIMF.