Η Ελλάδα εν μέσω Συμβατικών και Υβριδικών απειλών

Image Credit: REUTERS/Romeo Ranoco

Η περίφημη ισλαμική διακήρυξη η οποία δημοσιεύθηκε το 1980 και επανακυκλοφόρησε με ιδιαίτερη σπουδή το 1990, παραμονές του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου πολέμου, θα πρέπει να αποτελεί για την ελληνική στρατιωτική και πολιτική σκέψη τον πυλώνα πάνω στον οποίον πρέπει να εδραιωθεί και αναπτυχθεί αυτή.

Ανατρέχοντας στο σχετικό κείμενο, αποσπασματικά, διαβάζουμε.

1.An Islamic society without an Islamic authority is incomplete and without power

2.

The position of Muslim minorities in non-Islamic communities will always in reality depend on the strength of the international Islamic community

Αυτά τα σημεία της Ισλαμικής Διακήρυξης πυροδότησαν την μετάβαση εθελοντών μουσουλμάνων στον Γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, ταυτόχρονα δε, είναι σημεία τα οποία τροφοδοτούν τον συριακό εμφύλιο με έμψυχο υλικό αφού η διαμάχη ανάμεσα στην ισλαμική διαφορετικότητα, Σουνίτες-Σιίτες-Σούφι,έχει τροφοδοτήσει και τροφοδοτεί ένοπλες αντιπαραθέσεις σε πολλές περιοχές της υφηλίου.

Ένα επιπλέον σημείο ενδιαφέροντος είναι οι αναφορές των εφημερίδων Milliyet 17.9.1992 / 22.9.1992 καθώς και της γερμανικής Frankfurter Allgemeire Zeitung 8.9.1992, σύμφωνα με τις οποίες στην Τουρκία σήμερα ζούν 2.000.000 Βόσνιοι οι οποίοι έφυγαν από τον τόπο τους όταν αυτός κατελήφθη απο την Αυστροουγγαρία το 1878 , καθώς και το γεγονός ότι τα περίπου 4.000.000 μουσουλμάνων από την Βαλκανική που ζουν τα τελευταία 80 χρόνια στην Τουρκία είναι από τις περιοχές Βοσνίας, Μακεδονίας ; ! και Αλβανίας.

Ο τουρκικός τύπος όσο και τα τουρκικά πολιτικά κόμματα σε κάθε ευκαιρία τονίζουν την ανάγκη στήριξης ,βοήθειας και ανάδειξης των μουσουλμανικών πληθυσμών της βαλκανικής και όχι μόνο.

Χαρακτηριστικό του ανωτέρω, είναι το δημοσίευμα της Hurriyet , 1992, σύμφωνα με το οποίο,η νεοϊδρυθείσα Ένωση Μουσουλμάνων Βαλκανίων με έδρα την Βιέννη για την διευθέτηση των….. θρησκευτικών Υποθέσεων της Γιουγκοσλαβίας,περιλάμβανε τον εξ Ελλάδος ΑΧΜΕΤ ΣΕΡΙΦ στην θέση του αντιπροέδρου!

Οι αναφορές και τα στοιχεία για αντίστοιχες δραστηριότητες, το ενδιαφέρον και την άμεση-έμμεση εμπλοκή της Άγκυρας στον στενό και ευρύτερο μουσουλμανικό περίγυρο της, είναι αναρίθμητες/α.

Αφήνοντας πίσω αυτή την μικρή εισαγωγή, μεταπηδούμε σε ένα γνωστό -άγνωστο πολεμικό θέατρο επιχειρήσεων, αυτό το οποίο ακούει στο όνομα Μοσούλη και το οποίο αποτέλεσε και αποτελεί πεδίο εφαρμογής τόσο συμβατικού όσο και υβριδικού πολέμου.

Στην Μοσούλη οι παρακολουθούντες την μορφή πολέμου την οποίαν υιοθέτησαν οι μαχητές του Ισλαμικού κράτους, αρκετά γρήγορα αντελήφθησαν ότι το ισλαμικό κράτος χρησιμοποίησε συμβατικές και υβριδικές μορφές πολέμου όπως περικυκλώσεις και απομόνωση των στρατιωτικών τμημάτων που υπερασπίζονταν την πόλη με ταυτόχρονες επιθέσεις από οχήματα που οδηγούσαν μαχητές αυτοκτονίας,απαγωγές και δράση μικρών άκρως ευέλικτων τμημάτων τα οποία είχαν παρεισφρήσει στον κοινωνικό ιστό αξιοποιώντας και εκμεταλλευόμενοι την απόκρυψη εντός αυτού.

Αυτές οι μορφές επιχειρήσεων είναι μεταξύ άλλων,ένα αριστοτεχνικό μείγμα στοιχείων συμβατικού-ανορθόδοξου πολέμου και εγκληματικότητας , ένα μείγμα το οποίο δεν είναι αντιμετωπίσιμο από συμβατικές δυνάμεις και σχεδιασμούς.

Με δεδομένο το ενδιαφέρον της γειτονικής χώρας για τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Ελλάδος και την οικονομική αξία και προοπτική του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, η ελληνική πλευρά οφείλει να αντιληφθεί και κυρίως να προβεί τάχιστα σε αναθεωρήσεις και σχεδιασμούς ικανές αμφότερες να αντιμετωπίσουν την συμβατική αλλά και την υβριδική απειλή στην γειτονιά των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου.