Στανωτάς Γεώργιος

ο Στανωτάς Γεώργιος στο κέντρο της φωτογραφίας

Μια σπάνια στρατιωτική φυσιογνωμία η οποία Στη διάρκεια της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας  τιμήθηκε με τα ακόλουθα παράσημα και διαμνημονεύσεις: 

Αργυρός Σταυρός Σωτήρος Ελληνοτουρκικού & Ελληνοβουλγαρικού
Αναμνηστικό Μετάλλιο Εκστρατείας 1912-13 (Μάρτιος 1914)
Αργυρούς Σταυρός Ιπποτών Β’ Τάγματος του Σωτήρος (Μάρτιος 1919)
Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Δ’ Τάξεως (Ιούλιος 1919)
Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξεως (Ιούλιος 1919)
Πολεμικός Σταυρός Β’ Τάξεως μετ’ επαίνων (Σεπτέμβριος 1920 και για δεύτερη φορά τον Μάρτιο 1941)
Χρυσό Αριστείο Ανδρείας μετ’ επαίνων (επιχειρήσεις Μαρτίου 1921)
Μετάλλιο νίκης (1921)
Ταξιάρχης Φοίνικος
Σταυρός Ταξιαρχιών (Απρίλιος 1936)
Στρατιωτικής Αξίας Γ’ Τάξεως
Διασυμμαχικό Μετάλλιο
Χρυσός Σταυρός του Γεωργίου (1946)
Τίμιο Σταυρό Αποστόλου Μάρκου Γ’ Τάξεως (Πατριάρχης Αλεξανδρείας, 1949)

----------------------

Ο Στανωτάς γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1888, στην Καστανίτσα Κυνουρίας του Νομού Αρκαδίας και φοίτησε στη Βαρβάκειο. Όμως σύντομα εμπνεύσθηκε από τους αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα αλλά και την Επανάσταση στο Γουδή και στις 6 Δεκεμβρίου του 1909 κατατάχθηκε στο 2ο Σύνταγμα Ιππικού ως ιππέας. Την 1η Μαΐου 1910 προήχθη σε δεκανέα, την 1η Δεκεμβρίου 1910 σε λοχία, την 1η Δεκεμβρίου 1911 σε επιλοχία και την 28η Ιουνίου 2013 σε ανθυπασπιστή. Μερικούς μήνες αργότερα, στις 28 Φεβρουαρίου 2014 κλήθηκε για φοίτηση στη Σχολή Υπαξιωματικών. Τον επόμενο μήνα, στις 25 Μαρτίου 1914, ο Στανωτάς προήχθη σε ανθυπίλαρχο και μετατέθηκε στην Ημιλαρχία του Γενικού Στρατηγείου της Μεραρχίας Αρχιπελάγους. Ακολούθησε η προαγωγή του σε υπίλαρχο στις 4 Ιουνίου 1916.Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Στανωτάς κατά τη διάρκεια της υπηρέτησης του στο εδρεύον στην Αθήνα 3ο Σύνταγμα Ιππικού τέθηκε σε αυτεπάγγελτη διαθεσιμότητα από 5 Σεπτεμβρίου μέχρι 7 Δεκεμβρίου 1917 οπότε και επανήλθε σε υπηρεσία. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 13 Δεκεμβρίου 1917 προήχθη σε ίλαρχο τοποθετήθηκε στο 1ο Σύνταγμα Ιππικού που επίσης έδρευε στην Αθήνα.Ακολούθησε η μετάθεση του στην Πεζοπόρο Επιλαρχία της εδρεύουσας στη Θεσσαλονίκη Ταξιαρχίας Ιππικού στις 29 Αυγούστου 1918.

Στις 8 Ιανουαρίου 1919 μετατέθηκε στη νεοσυγκροτηθείσα Μεραρχία Αρχιπελάγους, ως Διοικητής Ημιλαρχίας, με αποστολή να την ανασυγκροτήσει και να την προετοιμάσει για επιχειρήσεις. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων η δράση του επέφερε την απονομή, στις 10 Ιουλίου 1919, στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας, του Πολεμικού Σταυρού Γ’ Τάξεως από τον διοικητή της Μεραρχίας Αρχιπελάγους συνταγματάρχη Χαράλαμπο Τσερούλη. Τρεις εβδομάδες αργότερα, στις 2 Αυγούστου 1919, πάλι στην Πέργαμο του απονέμεται εύφημος μνεία μετά από πρόταση του 5ου Συντάγματος Αρχιπελάγους.

Την 31η Ιανουαρίου 1920 μετατέθηκε στο 3ο Σύνταγμα Ιππικού στην Πέργαμο και ανέλαβε τη διοίκηση της 4ης Ίλης. Ο Στανωτάς συμμετείχε σε όλες τις επιχειρήσεις και τιμήθηκε με τον Πολεμικό Σταυρό Β’ Τάξεως, ενώ προτάθηκε και για προαγωγή επ’ ανδραγαθία. Στις 8 Μαΐου 1921 προτάθηκε από τον ταξίαρχο Π. Νικολαΐδη για την απονομή του Χρυσού Αριστείου Ανδρείας, ενώ τον Ιούνιο του 1921 φέροντας τον βαθμό του ιλάρχου λόγω της αξίας και της γενναιότητας που επέδειξε στο πεδίο της μάχης του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του διοικητή της Επιλαρχίας. Περίπου δύο χρόνια αργότερα, στις 26 Αυγούστου 1923 προήχθη σε επίλαρχο.

Το 1924 ο Στανωτάς ενεγράφη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Φαρμακευτική Σχολή, που τότε τμήμα της Φυσικομαθηματικής. Το 1927, ως Επιτελάρχης της Μεραρχίας Ιππικού με έδρα την Λάρισα έλαβε ευαρέσκεια. Στις 17 Οκτωβρίου 1927 προήχθη στον βαθμό του αντισυνταγματάρχη και για τα επόμενα δύο περίπου χρόνια άσκησε τα καθήκοντα του διοικητή της Σχολείου Εφαρμογής Ιππικού, ενώ τον Αύγουστο του 1929 ανέλαβε διοικητής του 3ου Συντάγματος Ιππικού.

Στις 20 Δεκεμβρίου 1930 προήχθη σε συνταγματάρχη και τον Απρίλιο του 1931 φοίτησε στο Κέντρο Τακτικών Σπουδών Πυροβολικού. Από 28 Ιουλίου 1931 ανέλαβε και πάλι τη διοίκηση του εδρεύοντος στη Λάρισα 3ου Συντάγματος Ιππικού. Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο 1932 ο Στανωτάς ανέλαβε προσωρινά τη διοίκηση της Ταξιαρχίας Ιππικού, λόγω απουσίας του κανονικού διοικητού της συνταγματάρχη Τσαγγαρίδη. Τα τέλη του 1933 ανέλαβε ως διοικητής της Ταξιαρχίας Ιππικού μέχρι τον Οκτώβριο του 1938, οπότε φοίτησε στο Κέντρο Ανωτέρας Στρατιωτικής Εκπαιδεύσεως. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Στανωτάς κατά τη διάρκεια της υπηρέτησης του στο εδρεύον στην Αθήνα 3ο Σύνταγμα Ιππικού τέθηκε σε αυτεπάγγελτη διαθεσιμότητα από 5 Σεπτεμβρίου μέχρι 7 Δεκεμβρίου 1917 οπότε και επανήλθε σε υπηρεσία. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 13 Δεκεμβρίου 1917 προήχθη σε ίλαρχο τοποθετήθηκε στο 1ο Σύνταγμα Ιππικού που επίσης έδρευε στην Αθήνα.

Ακολούθησε η μετάθεση του στην Πεζοπόρο Επιλαρχία της εδρεύουσας στη Θεσσαλονίκη Ταξιαρχίας Ιππικού στις 29 Αυγούστου 1918. Στις 8 Ιανουαρίου 1919 μετατέθηκε στη νεοσυγκροτηθείσα Μεραρχία Αρχιπελάγους, ως Διοικητής Ημιλαρχίας, με αποστολή να την ανασυγκροτήσει και να την προετοιμάσει για επιχειρήσεις. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων η δράση του επέφερε την απονομή, στις 10 Ιουλίου 1919, στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας, του Πολεμικού Σταυρού Γ’ Τάξεως από τον διοικητή της Μεραρχίας Αρχιπελάγους συνταγματάρχη Χαράλαμπο Τσερούλη. Τρεις εβδομάδες αργότερα, στις 2 Αυγούστου 1919, πάλι στην Πέργαμο του απονέμεται εύφημος μνεία μετά από πρόταση του 5ου Συντάγματος Αρχιπελάγους. Την 31η Ιανουαρίου 1920 μετατέθηκε στο 3ο Σύνταγμα Ιππικού στην Πέργαμο και ανέλαβε τη διοίκηση της 4ης Ίλης. Ο Στανωτάς συμμετείχε σε όλες τις επιχειρήσεις και τιμήθηκε με τον Πολεμικό Σταυρό Β’ Τάξεως, ενώ προτάθηκε και για προαγωγή επ’ ανδραγαθία. Στις 8 Μαΐου 1921 προτάθηκε από τον ταξίαρχο Π. Νικολαΐδη για την απονομή του Χρυσού Αριστείου Ανδρείας, ενώ τον Ιούνιο του 1921 φέροντας τον βαθμό του ιλάρχου λόγω της αξίας και της γενναιότητας που επέδειξε στο πεδίο της μάχης του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του διοικητή της Επιλαρχίας. Περίπου δύο χρόνια αργότερα, στις 26 Αυγούστου 1923 προήχθη σε επίλαρχο. Το 1924 ο Στανωτάς ενεγράφη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Φαρμακευτική Σχολή, που τότε τμήμα της Φυσικομαθηματικής. Το 1927, ως Επιτελάρχης της Μεραρχίας Ιππικού με έδρα την Λάρισα έλαβε ευαρέσκεια. Στις 17 Οκτωβρίου 1927 προήχθη στον βαθμό του αντισυνταγματάρχη και για τα επόμενα δύο περίπου χρόνια άσκησε τα καθήκοντα του διοικητή της Σχολείου Εφαρμογής Ιππικού, ενώ τον Αύγουστο του 1929 ανέλαβε διοικητής του 3ου Συντάγματος Ιππικού. Στις 20 Δεκεμβρίου 1930 προήχθη σε συνταγματάρχη και τον Απρίλιο του 1931 φοίτησε στο Κέντρο Τακτικών Σπουδών Πυροβολικού. Από 28 Ιουλίου 1931 ανέλαβε και πάλι τη διοίκηση του εδρεύοντος στη Λάρισα 3ου Συντάγματος Ιππικού. Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο 1932 ο Στανωτάς ανέλαβε προσωρινά τη διοίκηση της Ταξιαρχίας Ιππικού, λόγω απουσίας του κανονικού διοικητού της συνταγματάρχη Τσαγγαρίδη. Τα τέλη του 1933 ανέλαβε ως διοικητής της Ταξιαρχίας Ιππικού μέχρι τον Οκτώβριο του 1938, οπότε φοίτησε στο Κέντρο Ανωτέρας Στρατιωτικής Εκπαιδεύσεως.  Στις 20 Δεκεμβρίου 1938 προήχθη σε υποστράτηγο και ανέλαβε τη διοίκηση της Μεραρχίας Ιππικού που έδρευε στη Θεσσαλονίκη συμμετέχοντας στις επιχειρήσεις κατά των Ιταλών και Γερμανών εισβολέων. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Στανωτάς δεν ανέλαβε καμία θέση στο κατοχικό καθεστώς. Στις 26 Μαρτίου 1943 αναχώρησε μυστικά από την Αθήνα επιβαίνων σε ατμόπλοιο με προορισμό τον Τσεσμέ της Μικράς Ασίας όπου και αφίχθηκε στις 30 Μαρτίου. Για τους επόμενους δύο μήνες ο Στανωτάς κινήθηκε μέσω Σμύρνης, Χαλεπίου και Χάιφας και τελικά έφθασε στο Κάιρο τα τέλη Μαΐου. Όμως, το παρατεταμένο και πλήρες κακουχιών και κινδύνων ταξίδι, είχε ως αποτέλεσμα να προσβληθεί από ελονοσία και να νοσηλευθεί επί ένα μήνα σε νοσοκομείο του Καΐρου. Μόλις ανένηψε, τον Ιούνιο του 1943, ορίσθηκε Επόπτης Φρουραρχείων, μέλος του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου και Επιθεωρητής Στρατού «των εν Παλαιστίνη Ελληνικών Τμημάτων». Τρία χρόνια αργότερα, στις 6 Ιουνίου 1944 τέθηκε σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία, προαγόμενος σε αντιστράτηγο. Όμως στις 7 Ιανουαρίου 1945, με Βασιλικό Διάταγμα του Γεωργίου Β’ ακυρώθηκε η αποστρατεία του και ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία ως υποστράτηγος. Ακολούθησε ο επαναπατρισμός του τα τέλη Ιανουαρίου 1945. Από τις αρχές Μαΐου 1947 μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου 1947, ο Στανωτάς υπηρέτησε ως Ανώτερος Στρατιωτικός Διοικητής Πελοποννήσου, επικεφαλής όλων των τμημάτων Χωροφυλακής, σημειώνοντας σημαντικές επιτυχίες. Στις 30 Μαρτίου 1948, με απόφαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Αμύνης, αποστρατεύθηκε, προαγόμενος σε αντιστράτηγο αναδρομικά από 14 Μαΐου 1946. Όμως στις 7 Οκτωβρίου 1949 ανακλήθηκε πάλι στην ενεργό υπηρεσία και αποστρατεύθηκε οριστικά στις 28 Φεβρουαρίου 1950. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας ο Στανωτάς τιμήθηκε με τα ακόλουθα παράσημα και διαμνημονεύσεις:  Ο Στρατηγός Γεώργιος Στανωτάς απεβίωσε στις 27 Σεπτεμβρίου 1965 Πηγή: http://www.saith.gr/2012-10-25-21-02-47/283-m48a5-molf