Οι μελετητές και στοχαστές προσπάθησαν να βρουν σημεία στήριξης για να εδραιώσουν θεωρίες και να ερμηνεύσουν το φαινόμενο.
Κάποιοι στηρίχθηκαν στις περιβαλλοντικές συνθήκες και το πώς επιδρούν στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
Άλλη στηρίχθηκαν σε νευροφυσικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο ανθρώπινο σώμα όταν αυτό εκτεθεί σε εξωτερική ¨πρόκληση¨.
Πολιτιστικές ιδιαιτερότητες και κοινωνικές παραδοχές επίσης συνυπολογίσθηκαν.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος,κοινός για όλους τους ανθρώπους κανόνας, που να περιλαμβάνει και εξηγεί αυτό το φαινόμενο
Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:
-Η ΠΟΛΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ.
Οι πολικοί εξερευνητές που έμειναν μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά από κανονική κοινωνική συναναστροφή, επέδειξαν ξεσπάσματα οργής και επιθετικότητας.
- ΤΟ ΤΡΙΞΙΜΟ ΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ,
Παρατηρείται όχι μόνο στον άνθρωπο αλλά και στα εξελιγμένα θηλαστικά.
Θεωρείται κατάλοιπο συντονισμού κίνησης του δαγκώματος.
- Η ΥΒΡΙΣ.
Τυπική γλωσσική πράξη αποτέλεσμα οργής αλλά και απουσίας αυτής.
Μάλιστα το υβρεολόγιο είναι προσαρμοσμένο ανάλογα στο πρόσωπο που χρησιμοποιούμε.
Π.χ , δεν είναι δυνατόν να αποκαλέσουμε έναν άνδρα, είσαι ........πουτάνα!
Το ¨βρίσιμο¨ προκαλεί μία πληθώρα αντιδράσεων οι οποίες διαφέρουν από πολιτισμό σε πολιτισμό και από κοινωνία σε κοινωνία.
Για παράδειγμα, η βρισιά που προκαλεί κοινωνική μείωση μπορεί αν οδηγήσει σε αυτοκτονία όπως αναφέρει ο Μαλινόφσκυ.
Σε έναν Βρετανό η ύβρις θα τον οδηγήσει σε αρθρογραφία στους Τimes του Λονδίνου, ενώ στους μεσαιωνικούς χρόνους σε μια μονομαχία.
Ύβρις μπορεί να θεωρηθεί και η συζυγική απιστία που σε κάποιες κοινωνίες οδηγεί σε ανθρωποκτονίες.
Σε γενικές γραμμές, η Οργή μπορεί να μετραπεί σε επιθετικότητα, κλάμα, γέλιο, απομόνωση.............
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου